Στην πρόταση για την αναθεώρηση του Συντάγματος περιλαμβάνεται και το άρθρο 24

για την προστασία του περιβάλλοντος. Γρήγορα φαίνεται ότι ξεχάστηκε η

τραυματική εμπειρία της σχετικής συζήτησης το 2000. Αρκεί να τη θυμίσουμε. H

κυβέρνηση είχε αναγκαστεί, υπό την πίεση και την πειθώ ιδίως της κοινωνίας των

πολιτών, να αποσύρει τις βασικές προτάσεις της. Προτάσεις που με την επίκληση

του εξορθολογισμού του περιβαλλοντικού Συντάγματος οδηγούσαν συχνά στη

σχετικοποίησή του.

H κακή κατάσταση του περιβάλλοντος δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να αποδοθεί στο

Σύνταγμα ούτε στην αυστηρή, ορισμένες φορές, νομολογία του Συμβουλίου της

Επικρατείας. H ευθύνη ανήκει πρωτίστως στην κυβέρνηση και τη διοίκηση. Το

πρόβλημα διαρκώς εντείνεται με την παράλειψη της πρώτης να διαμορφώσει

περιβαλλοντική πολιτική και τις αβελτηρίες της δεύτερης. Είναι λάθος λοιπόν να

πιστεύουμε ότι η αναθεώρηση του Συντάγματος θα μπορούσε να συμβάλλει στην

αντιμετώπισή του.

Για να γίνω σαφής. Σε τι έφταιξε το Σύνταγμα που δεν προωθήθηκε η χωροταξική

αναδιάρθρωση της χώρας, η πολεοδομική ανασυγκρότησή της, η σύνταξη δασολογίου,

η προστασία ευαίσθητων οικοσυστημάτων και η προστασία των μνημείων; Μήπως οι

σκοποί αυτοί δεν αντιστοιχούν σε σαφείς επιταγές του Συντάγματος; Ας

σοβαρευτούμε λοιπόν!! Πολιτικό και θεσμικό πρόταγμα, περισσότερο παρά ποτέ

τραγικά επίκαιρο, παραμένει όχι η αναθεώρηση του Συντάγματος αλλά η προώθηση

μιας σύγχρονης, αξιόπιστης και συνεκτικής περιβαλλοντικής πολιτικής.

Ο Γιώργος Παπαδημητρίου είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του

Πανεπιστημίου Αθηνών

Τελευταία Νέα