«Ένα ηχηρό «όχι» από το ιρακινό Κοινοβούλιο» ήταν ο τίτλος στις προχθεσινές

ειδήσεις του NBC. Λες και το ιρακινό Κοινοβούλιο είναι πραγματικό Κοινοβούλιο,

λες και το 100% των ψήφων που έλαβε ο Σαντάμ δεν ήταν απλώς αποκύημα της

φαντασίας (του). Με άφησε να αναρωτιέμαι μήπως ο αφελής κόσμος του Σαντάμ και

ο αφελής κόσμος της Αμερικής συνδέονται μερικές φορές. Ω, ναι, ο Σαντάμ ξέρει

πώς να παίζει τον κλόουν. Και με κάθε του νέο «κόλπο» κάνει τους Αμερικανούς

να φαίνονται λίγο περισσότερο ανόητοι. Χωρίς να μπορεί να κρύψει το θλιβερό

αναπόφευκτο των γεγονότων.

Ένας Αμερικανός πεζοναύτης ήρθε και με βρήκε το βράδυ της Τρίτης έπειτα από

μία διάλεξη που έδωσα στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας για να μου πει

πως σε δύο ημέρες θα αφήσει τη σύζυγο και τα δύο του παιδιά και θα

παρουσιαστεί στην Κεντρική Διοίκηση, στην Τάμπα. Τα ίδια συμβαίνουν παντού

στις ΗΠΑ. Μία τεράστια αμερικανική αρμάδα σχηματίζεται σιγά-σιγά – τεράστιες

ποσότητες οπλισμού και βαρέος πυροβολικού μετακινούνται αυτή τη στιγμή ανά τον

κόσμο – και οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν το γνωρίζουν καν. «Θα σε δω εκεί»,

είπα στον πεζοναύτη καθώς χωρίζαμε. «Α, θα έλθετε κι εσείς στην Κεντρική

Διοίκηση;» με ρώτησε αθώα. «Όχι», του απάντησα. «Εσύ θα έρθεις στο Ιράκ».