Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Κίμων Χλαπανίδης, Λυκούργου 10, Αθήνα, γράφει:
«Ήδη άρχισε ενώπιον πλέον της Ολομελείας της Βουλής των Ελλήνων η τελευταία
διαδικασία της Αναθεώρησης του Συντάγματος, της οποίας οι συνεδριάσεις
μεταδίδονται απευθείας από την ΕΤ1, διευκολύνοντας έτσι την πλήρη ενημέρωση
των πολιτών. Γενικότερα από τις διάφορες εφημερίδες έχουν ειπωθεί πολλά. Ότι
δηλαδή η Αναθεώρηση είναι άτολμη, ανεπαρκής, ημιτελής κ.τ.λ. Βεβαίως εκ
διατάξεως του Συντάγματος υπάρχει ένας δεδομένος περιορισμός ότι η Αναθεώρηση,
πλην των μη αναθεωρητέων διατάξεων, δεν μπορεί να γίνει εις τα λοιπά άρθρα και
διατάξεις, πλην όσων έχει ορίσει η προηγούμενη Βουλή. Ωστόσο πρέπει να
αναγνωρισθεί, ότι έγινε »πολύ καλή δουλειά». Και έχει επεκταθεί σε πολλούς
τομείς. Ωστόσο θα τολμούσαμε να διατυπώσουμε προτάσεις που οπωσδήποτε απηχούν
πάγια αιτήματα του συνόλου του εκλογικού σώματος.
Κατ’ αρχήν νομίζουμε ότι οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας δεν πρέπει να
θιγούν εκτός αν η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος έχει κάνει δικές της
προτάσεις. Διότι ο λαός του Θεού αξιοί πλήρη συνεργασία μεταξύ των. Ήδη τα
μέτωπα είναι πάρα πολλά που υπάρχουν και δεν χρειάζεται να ανοιχτούν και άλλα.
Άλλωστε ας μη λησμονούμε ότι ο απελευθερωτικός αγών του ’21 όπως διακήρυσσαν
οι επαναστάται προπάτορές μας, έγινε »για του Χριστού την Πίστη την Αγία και
της Πατρίδος την Ελευθερία». Εν τω μεταξύ, μετά το 1974 »ξεφύτρωσαν» πολλές
εκκλησίες. Εξ αυτού δημιουργείται μια ηυξημένη υποχρέωση εγρήγορσης.
(Ορισμένες εκκλησίες δεν θέλουν τη στράτευση… υποχρέωση ακριβώς η οποία
πρέπει να είναι απαραίτητη για κάθε Έλληνα με πρόσθετη διάθεση να πολεμήσει
και να πέσει ακόμα για την πατρίδα. Οι δε γονείς μας και χιλιάδες πατριώτες
άμαχοι και μη εκτελέστηκαν κατά την φασιστο-ναζιστική Κατοχή, έπεσαν υπέρ
πίστεως και πατρίδος).
Βασικό αίτημα του εκλογικού σώματος είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών
από τριακοσίους εις εκατόν ή έστω εις εκατόν πενήντα. Διότι όταν οι νόμοι
ψηφίζονται τελικά από περίπου δέκα βουλευτάς και όχι από το είκοσι πέντε τοις
εκατό (25%) ο λαός απαιτεί να μειωθεί οπωσδήποτε ο αριθμός των βουλευτών.
Άλλο αίτημα είναι η κατάργηση ή έστω ο περιορισμός της οικογενειοκρατίας. Εν
πάση δε περιπτώσει, να είναι ασυμβίβαστος η ανακήρυξη υποψηφίου βουλευτού όταν
από την ίδια οικογένεια υπάρχει εν ενεργεία βουλευτής αδελφός ή πατέρας του
υποψηφίου.
Άλλο αίτημα είναι η ηλικία των υποψηφίων βουλευτών, που δεν πρέπει να είναι
κάτω των σαράντα ετών, ώστε μια Βουλή να μην έχει αμόρφωτα, αστράτευτα και
ανεπάγγελτα μέλη. Βεβαίως, η σπαρτιατική νομοθεσία έθετε ως όριο ηλικίας το
πεντηκοστό έτος νομίζω και το πεντηκοστό πέμπτο έτος για τους πανίσχυρους
πέντε εφόρους (δηλαδή Υπουργικό Συμβούλιο – Εκτελεστική Εξουσία).
Τέλος, εξομολογούμαι ότι το σκεπτικό των ανωτέρω δεν στηρίζεται μόνο εις τα
ιδεατά για τα σημερινά, αλλά οπωσδήποτε έχουμε ως πρότυπα τόσον τα αρχαία
ελληνικά πολιτεύματα, όσον και ιστορικά, συγκλονιστικά διδάγματα υψηλού
επιπέδου ταγών, κοινοβουλίων και πατριωτικών προσανατολισμών. Και ας μη
διαφεύγει του συλλογισμού μας, ότι όταν ο νικητής βασιλεύς της Ηπείρου Πύρρος
περίπου το 250 π.Χ. αναγκαζόταν να επιστρέψει εις το κράτος του και εξ αυτού
κατέστη η νίκη του Πύρρειος έστειλε πρεσβείαν εις την Ρώμη για να καταλάβει
πού οφείλεται το μεγαλείο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και ο σοφός Θεσσαλός
Κινέας απήντησε ότι η »ρωμαϊκή Σύγκλητος είναι Βουλή βασιλέων», δηλαδή
σοφών, ικανών και εμπειρογνωμόνων ταγών».
