Αναζήτηση
Ένα μακό μπλουζάκι λευκό, σε μέγεθος «large», με στάμπες και φιγούρες
χαρακτηριστικές της Ισπανίας χάρισαν χθες ορισμένοι από τους… πιο καλούς
τούς μαθητές στον Πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη, όταν τον συνάντησαν το
απόγευμα, στο Μέγαρο Μαξίμου.
|
|
Με στιλό ή μαρκαδόρο, 42 από τους καλύτερους μαθητές της Ελλάδας είχαν αφήσει
πάνω στο ύφασμα τα ίχνη τους: μηνύματα και εντυπώσεις, χαμόγελα κι «ανέκδοτα»
από ένα ταξίδι που πρότεινε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Ήταν το δικό τους
«ευχαριστώ» ένα δώρο που όμοιό του, είναι σίγουρο, δεν έχει ξαναδεχθεί.
Ήξεραν όλοι, λίγο – πολύ, τι θα έγραφαν πάνω στην μπλούζα του κ. Σημίτη, μέσα
στο αεροπλάνο που τους έφερνε πίσω στην Αθήνα, ύστερα από εφτά μέρες στη
Μαδρίτη.
Μηνύματα, όπως κι αυτά που έγραφαν πάνω στις δικές τους μπλούζες, με τη στάμπα
της Γ.Γ. Νέας Γενιάς, που τους είχαν μοιραστεί την πρώτη μέρα, κατά τι πιο
«διακριτικά», άλλοτε σε πιο «τυπική» γλώσσα, κι άλλοτε πάλι όχι… Χθες το
απόγευμα, στο Μέγαρο Μαξίμου, ορισμένα από τα παιδιά της παρέας, εκείνα που
μένουν στην Αθήνα, είχαν την ευκαιρία να περιγράψουν και προφορικά την
εμπειρία τους στον Πρωθυπουργό.
Εβδομάδες πριν, όταν το δεύτερο γκρουπ της Μαδρίτης συναντήθηκε πρώτη φορά,
στο αεροδρόμιο στην Αθήνα, ήταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Τα παιδιά απ’ όλη
την Ελλάδα, από την Αθήνα, την Άρτα, την Πτολεμαΐδα, τα Γιάννινα, τον Πύργο,
μαθητές με μοναδικό κοινό τους γνώρισμα το «άριστα» στις εξετάσεις της Β’
Λυκείου και βαθμούς αρκετά μόρια πάνω από το 19, ήταν «μαγκωμένα»… Τους
κυνηγούσε ο… εφιάλτης της εικόνας που έχουν οι άλλοι για εκείνους. «Άραγε θα
είναι όλοι… φυτά;» Τόσο, που η προοπτική ενός ταξιδιού στην Ευρώπη, εκείνη
τη στιγμή, δεν έμοιαζε «συναρπαστική».
Στο ταξίδι της επιστροφής είχαν πια… σπάσει το τζάμι της βιτρίνας. Είχαν δει
τη Μαδρίτη, γνώρισαν ιδέες και συνήθειες, ανθρώπους. Το δεύτερο γκρουπ της
Μαδρίτης «έδεσε» σε μια καταπληκτικά ζωντανή παρέα, σε μια γελαστή και
μελωδική συντροφιά, από την πρώτη στιγμή. «Σ’ αυτή την εκδρομή ήρθε η
επιβεβαίωση της φράσης «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται». Οι μεγάλοι βαθμοί δεν
δηλώνουν τίποτα. Όχι, δεν ζουν τη ζωή τους μόνο από το διάβασμα οι καλοί
μαθητές. Τουλάχιστον, όχι οι άνθρωποι που γνώρισα εδώ», λέει ο Γιώργος
Χουρδάκης και δεν βρίσκεται ούτε ένα από τα παιδιά να διαφωνήσει μαζί του.
«Όταν ξεκίνησα το ταξίδι, πίστευα ότι θα γνώριζα ένα εξεζητημένο κομμάτι της
κοινωνίας. Για να καταλάβω, τελικά, ότι η ομάδα μας δεν ήταν τίποτα
περισσότερο από μια απλή μικρογραφία της. Γοητεύτηκα, πληγώθηκα, έζησα όλο το
μεγαλείο αυτής της πόλης και συμπεριλήφθηκα σε μια αποστολή που πραγματικά
νιώθεις ότι σε κάνει να θέλεις να γίνεσαι πάντα καλύτερος». Ο «Πιέδρο» (Πέτρος
Μπούρας στις επίσημες λίστες των διοργανωτών) ήταν ένας από τους δεκάδες
«εμψυχωτές» της παρέας. Μαζί με την Καλλιόπη, τον Κώστα, τη Σοφία, τον Γιώργο
και τον άλλο Γιώργο τον «Χόρχε» , τον Στάθη, τον Θοδωρή και τον άλλον
Θοδωρή (τον «τραγιάσκα»), τον Σταμάτη, την Κατερίνα, τη Χριστίνα, την Ευτυχία,
τη Ρουμπίνη, τη Μαρία, την Τίνα, την Ευγενία… Καθένας με τη δική του
ξεχωριστή προσωπικότητα, με το δικό του ιδιαίτερο χιούμορ, με τη δική του
οπτική γωνία των πραγμάτων, φώτιζε διαφορετικά το κάθε αξιοθέατο, την κάθε
αίθουσα μουσείου, την κάθε διαδρομή.
