Τι «είπαν» οι γιάφκες για την Αντικρατική Πάλη

Οι ύποπτοι της οδού Λυδίας. Οι ύποπτοι της οδού Καλαμά. Δύο διαμερίσματα της

Αθήνας που έδεσαν κόμπο τη ζωή τριών ανθρώπων. Του Χρήστου Τσουτσουβή, του

Αβραάμ Λεσπέρογλου και του Γιώργου Μπαλάφα.

Από αυτά τα δύο διαμερίσματα οι διωκτικές αρχές άντλησαν το σημαντικότερο

μέρος του υλικού για να σχηματίσουν τους ογκώδεις φακέλους με την ιστορία της

τρομοκρατικής οργάνωσης Αντικρατική Πάλη.

Όπλα, πρωτότυπες προκηρύξεις και αποτυπώματα, σύμφωνα με επίσημες

ανακοινώσεις, ήταν τα ευρήματα. Ευρήματα, συνδετικός κρίκος στους φακέλους των

διωκτικών αρχών για τη δράση της Αντικρατικής Πάλης με τους φερόμενους ως

πρωταγωνιστές της.

Στο «γαϊτανάκι» της τρομοκρατίας που πλέχτηκε για 14 ολόκληρα χρόνια,

εκατοντάδες ήταν οι σελίδες των δικογραφιών που σχηματίσθηκαν, δεκάδες ήταν οι

επίσημες ανακοινώσεις της Αστυνομίας και ακόμα περισσότερες ήταν οι φήμες και

τα σενάρια που κυκλοφόρησαν στην ταραγμένη αυτή εποχή.

Δηλώσεις υπουργών και ανώτατων αξιωματούχων, αισιόδοξες κατά καιρούς

προβλέψεις ότι βρέθηκε επιτέλους η άκρη για την τρομοκρατία.

Τελικά ο φάκελος σφραγίσθηκε με την ένδειξη «Αντικρατική Πάλη».

Ο ένας από τους «πρωταγωνιστές» της, ο Χρήστος Τσουτσουβής, σκοτώθηκε στη μάχη

στου Γκύζη το 1985 και οι άλλοι δύο παρέμειναν για χρόνια καταζητούμενοι.

Ο Γιώργος Μπαλάφας συνελήφθη το 1992 και παραπέμφθηκε σε δίκη. Τα στοιχεία που

διατείνονταν ότι είχαν οι διωκτικές αρχές και προσεκόμισαν στο δικαστήριο δεν

κρίθηκαν αρκετά για να πείσουν τους δικαστές και το κατηγορητήριο κατέρρευσε.

Ο Μπαλάφας απαλλάχθηκε και αφέθηκε ελεύθερος.

Η υπόθεση επανήλθε στη δημοσιότητα πριν από λίγες ημέρες με τη σύλληψη στο

αεροδρόμιο τού τελευταίου της ιστορίας, τού για 17 χρόνια καταζητούμενου

Αβραάμ Λεσπέρογλου. Πού τελειώνει ο μύθος και πού αρχίζει η πραγματικότητα για

το πολύχρονο αυτό σίριαλ, θα αποφασίσει για μια ακόμα φορά η Δικαιοσύνη.

Δύο διαμερίσματα, μια ιστορία

Παρασκευή 17 Μαΐου 1985. Δύο εικοσιτετράωρα μετά την άγρια μάχη σε δρόμο στου

Γκύζη, που άφησε πίσω της νεκρούς τρεις αστυνομικούς και έναν από τους δύο

δράστες της συμπλοκής. Η φωτογραφία του νεαρού αγνώστου μέχρι τότε άνδρα

δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες.

Μια ταυτότητα που οδήγησε σε μια σειρά αποκαλύψεων.

Είχε προηγηθεί, ένα μήνα πριν, η εν ψυχρώ εκτέλεση του εισαγγελέα Γιώργου

Θεοφανόπουλου. Το δολοφονικό καρτέρι είχε στηθεί στις 8 το βράδυ έξω από το

σπίτι του εισαγγελέα στην Καλλιθέα.

Ο εκτελεστής τον πλησίασε και τον πυροβόλησε με το 45άρι πιστόλι του στο

κεφάλι, στον λαιμό και στον θώρακα. Πριν διαφύγει με τη μοτοσυκλέτα συνεργού

του, άφησε στον δρόμο μια προκήρυξη.

Το κείμενό της υπογραφόταν από μια πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση, την Αντικρατική

Πάλη.

Ένα μήνα αργότερα μια αιματηρή ληστεία χρηματαποστολής έξω από το σούπερ

μάρκετ Σκλαβενίτης στο Γαλάτσι προκάλεσε προβληματισμούς στις αστυνομικές

αρχές.

Μια οργανωμένη ληστρική επιχείρηση, στην οποία φέρεται ότι μετείχαν τέσσερα

άτομα, οι δράστες και άλλοι δύο που τους κάλυπταν.

Με δύο όπλα των 45 mm οι δράστες χτύπησαν στο «ψαχνό» και με 10 σφαίρες

«γάζωσαν» τους δύο υπαλλήλους της Τράπεζας Πίστεως Γ. Πανταζόπουλο και Μ.

Τσιμπούρη.

Λίγες ημέρες αργότερα αστυνομικοί του Τμήματος Δίωξης Διαρρηκτών της Ασφάλειας

εντόπισαν στην οδό Αμφικλείας στην περιοχή Γκύζη μια κλεμμένη μοτοσυκλέτα με

πλαστές πινακίδες. Στήθηκε επιχείρηση από τρεις αστυνομικούς του Τμήματος

Διαρρηκτών για τη σύλληψη των δραστών. Έπεσαν όμως σε παγίδα. Οι δύο δράστες

μόλις αντιλήφθηκαν τους αστυνομικούς άνοιξαν πυρ εναντίον τους. Τους

πυροβόλησαν με ένα 38άρι περίστροφο και ένα 9άρι πιστόλι.

Οι αστυνομικοί ανταπέδωσαν τους πυροβολισμούς. Από τις σφαίρες των ενόπλων

έμεινε στον τόπο ο αστυφύλακας Βασίλης Μπούρας και τραυματίσθηκαν θανάσιμα ο

αρχιφύλακας Γιώργος Δουγένης και ο αστυφύλακας Γιώργος Γεωργίου και από την

ανταλλαγή των πυροβολισμών έπεσε νεκρός ο ένας από τους δράστες.

Ένα εικοσιτετράωρο μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας αναγνωρίσθηκαν τα

στοιχεία ταυτότητας του δράστη: Χρήστος Δ. Τσουτσουβής, 32 χρόνων, από το

χωριό Άγιος Βασίλειος Κορινθίας, φοιτητής στη σχολή ηλεκτρολόγων-μηχανολόγων

στο Πολυτεχνείο του Γκρατς της Αυστρίας.

Οι αρχικές υποψίες των διωκτικών αρχών για τη σύνδεση της τρομοκρατίας με το

κοινό έγκλημα, δηλαδή την αιματηρή ληστεία στο σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης,

έγιναν βεβαιότητα.

Το πρώτο βήμα ήταν ο εντοπισμός του διαμερίσματος όπου διέμενε ο Τσουτσουβής

στη διασταύρωση των οδών Αντιόπης και Λυδίας στην Άνω Κυψέλη.

Το κυριότερο εύρημα της αστυνομικής έρευνας ήταν το πρωτότυπο της προκήρυξης

της οργάνωσης με την οποία έγινε η ανάληψη της ευθύνης για την εκτέλεση του

εισαγγελέα Θεοφανόπουλου. Στην έκθεση κατασχέσεως περιελήφθησαν ακόμα: Έξι

ηλεκτρονικοί πυροκροτητές, 145 κοινοί πυροκροτητές, διάφορα ηλεκτρικά λαμπάκια

με καλώδια, λαμπάκια (φλας) φωτογραφικής μηχανής, βύσματα (μπανάνες),

μπαταρίες, υλικά που, σύμφωνα με τις αρχές, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή

αυτοσχέδιων βομβών.

Στα ευρήματα του διαμερίσματος ήταν και ένα εκτυπωτικό μηχάνημα και ένας

κύλινδρος επιστρώσεως μελάνης. Βρέθηκαν ακόμα μάλλινες κουκούλες, ίδιες με

αυτές που φορούσαν οι δράστες της αιματηρής ληστείας της χρηματαποστολής του

σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης, τρεις περούκες, διαρρηκτικά εργαλεία και υλικά για

την κατασκευή πλαστών πινακίδων.

Ανάμεσα στο πλήθος των χαρτιών, οι αστυνομικοί βρήκαν σημειώσεις με

ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις δύο αξιωματικών της Αστυνομίας, καθώς και το

τηλέφωνο του ενός.

Οι επίσημες ανακοινώσεις έγιναν στις 21 Μαΐου 1985.

Τότε ακούσθηκαν επίσημα τα ονόματα του Αβραάμ Λεσπέρογλου και του Γιώργου

Μπαλάφα, οι φωτογραφίες τους αναρτήθηκαν σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα, ενώ του

Λεσπέρογλου «ταξίδεψε» και στην Ευρώπη.

Όπως έγινε γνωστό αργότερα, αποτυπώματά τους είχαν βρεθεί στο διαμέρισμα του

Τσουτσουβή και ειδικότερα του Λεσπέρογλου είχε βρεθεί σε ένα έπιπλο.

Ο φοιτητής της Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης Αβραάμ Λεσπέρογλου ήταν ήδη

καταζητούμενος από τις αστυνομικές αρχές για τον τραυματισμό του αρχιφύλακα

Γιώργου Ψαρουδάκη. Μια απόπειρα διάρρηξης που εξελίχθηκε σε ένοπλη επίθεση.

Ο δεύτερος που ενεπλάκη στην υπόθεση της Αντικρατικής Πάλης ήταν ο Γιώργος

Μπαλάφας, συγγενής του Τσουτσουβή, ο οποίος από τότε πέρασε στην παρανομία.

Τα υδραυλικά της οδού Καλαμά

Έσπασαν οι σωλήνες του νερού, πλημμύρισε το υπόγειο και αποκαλύφθηκε η γιάφκα.

Έτσι τυχαία, σύμφωνα με την Αστυνομία, αποκαλύφθηκε ένα χρόνο αργότερα το

κρησφύγετο με το οπλοστάσιο της οργάνωσης Αντικρατική Πάλη.

Τέλη Νοεμβρίου του 1986 και η Αστυνομία πήρε μια κλήση ότι πλημμύρισε το

υπόγειο τετραώροφης πολυκατοικίας της οδού Καλαμά 25. Το υπόγειο το είχε

νοικιάσει το 1980 ένας νεαρός που παρουσιάσθηκε στον ιδιοκτήτη του Χρήστο Νάζο

με το όνομα Νίκος Μανιατόπουλος. Σύμφωνα με την Αστυνομία Νίκος Μανιατόπουλος

και Γιώργος Μπαλάφας ήταν το ίδιο πρόσωπο. Στην αρχή ο ένοικος ήταν τακτικός

στις υποχρεώσεις του, κάτι όμως μεσολάβησε, δεν ξαναπάτησε στην γκαρσονιέρα

και άφησε απλήρωτα δύο ενοίκια.

Στην «παραμελημένη» γκαρσονιέρα, τέλη Νοεμβρίου, χάλασε η τουαλέτα και ύστερα

από λίγο πλημμύρισε το υπόγειο. Ο ένοικος ήταν άφαντος και ο ιδιοκτήτης του

υπογείου αναγκάσθηκε να ειδοποιήσει την Αστυνομία.

Το «τυφλό» σκοτεινό υπόγειο όταν μπήκαν αστυνομικοί σε τίποτα δεν θύμιζε

αποθήκη.

Αντίθετα βρήκαν να επιπλέει στα νερά μια άδεια κυκλοφορίας κλεμμένου

αυτοκινήτου. Τα επόμενα βήματα τούς οδήγησαν στην ανακάλυψη του οπλοστασίου

της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Για τις συνθήκες του εντοπισμού του κρησφύγετου ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του

υπογείου κράτησε το στόμα του κλειστό, ενώ σφραγισμένα ήταν και τα στόματα

άλλων ενοίκων που ισχυρίζονταν ότι αγνοούσαν τα πάντα…

Δεμένα με κόκκινα κορδελάκια στην κάννη βρέθηκαν τα τρία από τα έξι 45άρια

πιστόλια που υπήρχαν στο κρησφύγετο.

Μια πρόχειρη ίσως ταξινόμηση που έκαναν μέλη της οργάνωσης, σύμφωνα με

εκτιμήσεις της Αστυνομίας, για τα όπλα που είχαν χρησιμοποιηθεί σε επιθέσεις.

Οι αριθμοί των όπλων είχαν ξυστεί και ίσως αυτός να ήταν ένας απλός τρόπος

διαχωρισμού τους.

Από τις αναλύσεις προέκυψε ότι δύο από τα «σημαδεμένα πιστόλια» είχαν

χρησιμοποιηθεί στη δολοφονική επίθεση εναντίον του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου

και στην αιματηρή ληστεία της χρηματαποστολής του Σκλαβενίτη.

Στο κρησφύγετο βρέθηκαν άλλα τέσσερα περίστροφα και πιστόλια, δύο μικρά

αυτόματα, δύο κυνηγετικές καραμπίνες, τρεις νάρκες, δύο επιθετικές

χειροβομβίδες, 2.000 σφαίρες, 34 πυροκροτητές, ένας σιγαστήρας κ.α.

Κάποια από τα όπλα διαπιστώθηκε ότι είχαν κλαπεί από στρατιωτική μονάδα και οι

νάρκες ήταν από παρτίδα της ΠΥΡΚΑΛ. Στο υπόγειο δεν βρέθηκαν αποτυπώματα του

Αβραάμ Λεσπέρογλου που να φανερώνουν ότι είχε επισκεφθεί το υπόγειο.

Ένα μπρελόκ με κλειδιά άναψε το πράσινο φως στις διωκτικές αρχές για να

συνδέσουν την Αντικρατική Πάλη με τη 17 Νοέμβρη.

Ανάμεσα στα κλειδιά, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των διωκτικών αρχών, ήταν και

το κλειδί του κλεμμένου αυτοκινήτου Σίμκα που χρησιμοποίησαν μέλη της 17

Νοέμβρη στις μετακινήσεις τους για την εκτέλεση του Αμερικανού αξιωματούχου Ρ.

Γουέλς.

Η απάντηση ήρθε από την ίδια την οργάνωση 17 Νοέμβρη με προκήρυξή της, που όλα

αυτά τα χαρακτήρισε «κοτσάνες». Εξήγησε λεπτομερώς πώς «απαλλοτρίωσε» το

αυτοκίνητο. «Εμείς για να απαλλοτριώσουμε το Σίμκα δεν χρησιμοποιήσαμε κλειδί.

Και αυτό το γνωρίζουν οι τότε αστυνομικές υπηρεσίες.

Διαλέξαμε αυτό το μοντέλο αυτοκινήτου γιατί ήταν από τα πιο εύκολα για

απαλλοτρίωση χωρίς κλειδί. Κάτω από το τιμόνι έχει τρία καλώδια που, ενώνοντάς

τα πολύ γρήγορα και εύκολα, βάζεις μπροστά το αμάξι».

Το όνομα του Γ. Μπαλάφα ακούσθηκε πάλι στην υπόθεση του Κ. Μαζοκόπου. Μια

έκρηξη, αρχές Νοεμβρίου του 1990 αποκάλυψε σε υπόγειο της οδού Μαυρικίου 12

στα Εξάρχεια ένα οπλοστάσιο. Σε ένα κινητό αντικείμενο όπως είχε γίνει τότε

γνωστό βρέθηκε και ένα αποτύπωμα του Γ. Μπαλάφα.

Οι «ρίζες» της οργάνωσης

Για τις «ρίζες» και την προέλευση της οργάνωσης Αντικρατική Πάλη πολλά ήταν τα

σενάρια που είχαν ακουστεί μετά τη μάχη στου Γκύζη. Πληροφορίες από την

Αστυνομία τη συνέδεαν αρχικά με «θυγατρικές οργανώσεις» της 17 Νοέμβρη, στα

όνειρα, όπως φαίνεται, αξιωματούχων να εξαρθρώσουν την οργάνωση-φάντασμα.

Η Αντικρατική Πάλη προήλθε, όπως προέκυψε, από διάσπαση του ΕΛΑ, λόγω του

παρελθόντος του φερόμενου ως αρχηγού της Χρήστου Τσουτσουβή.

Το παραδέχθηκε και η ίδια η οργάνωση με τετρασέλιδη προκήρυξή της. Μέλος του

ΕΛΑ ο Τσουτσουβής από το 1976 έως το 1980, όταν αποχώρησε «για να ακολουθήσει

τις δικές του ιδιαίτερες επιλογές που ο πολιτικός χαρακτήρας τους δεν

συμβάδιζε με την ιδεολογική και πολιτική αντίληψη και πρακτική του

Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα».

Δύο επιστολές και μία «φιλία» που ο Μπαλάφας αρνήθηκε επίμονα

Έπειτα από χρόνια στην παρανομία, ο Γιώργος Μπαλάφας συνελήφθη το 1992 και

παραπέμφθηκε σε δίκη.

Στην απολογία του μίλησε για σκευωρία και, αρνούμενος τον χαρακτηρισμό του

τρομοκράτη, πρόσθεσε: «Δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα. Εκείνοι που πρέπει να

απολογηθούν είναι οι μηχανισμοί που κατασκευάζουν επώνυμους τρομοκράτες, αυτοί

που εξαιτίας τους υφίσταμαι 10χρονη ταλαιπωρία και είναι υπεύθυνοι για τους 20

μήνες που βρίσκομαι στη φυλακή». Οι αρχές ενέπλεξαν το όνομά του, όπως είπε,

λόγω της συγγενικής του σχέσης με τον Τσουτσουβή.

Ο μόνος από την τριάδα που παρέμεινε καταζητούμενος ήταν πια ο Λεσπέρογλου.

Έλειπε κυνηγημένος τόσα χρόνια και φαίνεται ότι κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να

«χορέψουν». Τον εμφάνισαν μέσω δύο επιστολών. Η πρώτη «επιστολή» του απεστάλη

το 1989 και λύνοντας τη σιωπή του ζητούσε εγγυήσεις για την παράδοσή του.

Η δεύτερη «επιστολή» του εστάλη… όλως τυχαίως στην πιο κρίσιμη φάση της

δίκης του Γιώργου Μπαλάφα σε δεύτερο βαθμό: «Φίλε Γιώργο» τον αποκαλούσε. Μια

φιλία με το ζόρι, μια γνωριμία που ο ίδιος ο Μπαλάφας έχει αρνηθεί επίμονα.

Στην επιστολή, ο Λεσπέρογλου δήθεν έπαιρνε πάνω του όλες τις ευθύνες. «Να

δικαστώ εγώ και όχι αθώοι», εκθείαζε την «υπερήφανη στάση» του Μπαλάφα και

εξέφραζε την αμέριστη συμπαράστασή του…

Ο Μπαλάφας από την αρχή εξέφρασε τις επιφυλάξεις του για την ύποπτη επιστολή,

ενώ την τελική απάντηση την έδωσαν οι γραφολογικές εξετάσεις και ο ίδιος ο

Λεσπέρογλου μετά τη σύλληψή του. «Δεν έγραψα καμία επιστολή. Δεν γνωρίζω

κανένα Μπαλάφα», δήλωσε σε αστυνομικούς και δημοσιογράφους.