Το αμίμητο μήνυμα στο Twitter του Τέρενς Κουίκ μεσουράνησε την περασμένη εβδομάδα στο Διαδίκτυο και βρίσκεται ήδη θαμμένο στο νεκροταφείο με τις θνησιγενείς εξυπνάδες. Ο υφυπουργός των Εξωτερικών, αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, αλλά και για την Απόδημη Ορθοδοξία, όπως έμελλε να αποδειχτεί, ευχαρίστησε τον Χριστό, την Παναγία και τη «θεότητα των Ταϊλανδών» (sic) που, μολονότι ανώνυμη, έπαιξε κι αυτή τον ρόλο της στη διάσωση των δώδεκα παιδιών και του προπονητή τους. Οι μόνοι, καθώς φαίνεται, που δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη διάσωση ήταν οι ίδιοι οι διασώστες. Ερωτηματικά εγείρει επίσης γιατί ο Χριστός, η Παναγία και η θεότητα των Ταϊλανδών δεν μπήκαν στον κόπο να σώσουν και τη ζωή του νεαρού ταϊλανδού διασώστη που την έχασε, ως μη όφειλε, στην προσπάθειά του να προετοιμάσει τη διάσωση των εγκλωβισμένων. Μήπως δεν εργαζόταν στο δικό τους πρακτορείο; Και πώς ακριβώς λειτουργεί το σύστημα; Η θεότητα των Ταϊλανδών διατηρεί απλώς τη θρησκευτική επικαρπία –αλλά όχι και την ιδιοκτησία –στην ασιατική χώρα και αυτήν μονάχα έως ότου η Ορθοδοξία επικρατήσει παγκοσμίως; Περιλαμβάνεται και η εν λόγω αποστολή στην ατζέντα του αρμόδιου για τον Απόδημο Ελληνισμό; Τι μας κρύβουν;

Οσοι πιστεύουν καλοπροαίρετα στα θαύματα ως έμπρακτες αποδείξεις της ύπαρξης μιας ή περισσοτέρων θεϊκών δυνάμεων έρχονται αργά ή γρήγορα αντιμέτωποι με μια θεμελιώδη αντινομία. Ακόμη και αν δεχτούμε, ως υπόθεση εργασίας, ότι υφίστανται υπερφυσικές δυνάμεις με προσωπική σκορδοκαΐλα για αυτόν τον περιθωριακό πλανήτη, στην περιφέρεια ενός περιθωριακού γαλαξία, στην άκρη του Σύμπαντος· ακόμη και αν καταπιούμε αμάσητο ότι οι δυνάμεις αυτές παραβιάζουν κατά το δοκούν τους φυσικούς νόμους που οι ίδιες θέσπισαν, σε μια ζογκλερική επίδειξη παντοδυναμίας και φιλευσπλαγχνίας, ως απόκριση στις γοερές προσευχές μας, πώς μπορούμε να το συμβιβάσουμε με την εγγενή σαδιστική μοχθηρία που προηγείται και προϋποτίθεται για κάθε κατοπινή αγαθή τους επέμβαση; Εστω ότι οι «Χριστός, Παναγία & Συνεργάτες» απεγκλώβισαν τα παιδάκια από τη σπηλιά. Γιατί τα εγκλώβισαν ευθύς εξαρχής; Γιατί καίγονται αναρίθμητα στρέμματα, σπίτια και άνθρωποι προτού η φωτιά σταματήσει έξω από την αυλή κάποιου; Γιατί συντρίβονται τα ελικόπτερα και επιζεί μονάχα ο ένας στους πέντε επιβαίνοντες; Γιατί μετακινούνται οι τεκτονικές πλάκες, βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες αθώοι και δοξάζουμε τον Πανάγαθο μόλις ανασυρθεί ζωντανό ένα βρέφος; Ορισμένοι, σε μια απέλπιδα απόπειρα υπεκφυγής, θα ισχυριστούν ότι έτσι ο Θεός μάς δοκιμάζει. Και ποιον ακριβώς δοκιμάζει όταν τους σκοτώνει όλους; Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, θυμάμαι πάντοτε τον πεντάχρονο Κωστή, προ πολλών ετών, καθώς με λύσσα ποδοπατούσε μια μυρμηγκοφωλιά. Ο πατέρας του, ο φίλος μου σκηνοθέτης Νίκος Περάκης, προσπάθησε να τον φέρει στο φιλότιμο ρωτώντας τον αν σκέφτεται καθόλου τις μανάδες των μυρμηγκιών που τώρα θα κλαίνε για τα παιδιά τους. Ο Κωστής απάντησε: «Σκότωσα και τις μανάδες».

Μην με παρεξηγήσετε. Δεν συγχέω επ’ ουδενί την αφελή και ανυπόκριτη ευλάβεια των πιστών με την ιδιοτελή και ταρτούφικη ευλάβεια ενός πολιτικού όπως ο Τέρενς Κουίκ. Ο Τέρενς, ένας φανατικός συριζομάχος που μεταλλάχτηκε, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ασφαλώς, σε φανατικό συριζολάτρη, αποδεικνύει ότι ένας φανατικός μπορεί να διαπραγματευτεί τα πάντα εκτός από τον ίδιον του τον φανατισμό –αυτόν, όπου και να μετακομίσει, θα τον μεταφέρει ακέραιο. Δεν πιστεύει τις ανοησίες που γράφει. Το γεγονός ότι τις γράφει χωρίς να τις πιστεύει, in cold blood, δείχνει πως επιθυμεί να εξαργυρώσει το θρησκευτικό αίσθημα στην κάλπη. Και αυτή ακριβώς η καπηλεία προσδίδει στη δική του ευλάβεια μια χυδαία πατίνα.

Τελευταία Νέα