Ενα από τα στοιχεία της έρευνας που δημοσίευσαν την περασμένη Παρασκευή «ΤΑ ΝΕΑ» για τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας και τους «μισθούς» των 360 ευρώ είναι και ότι οι δύο στους τρεις Ελληνες πληρώνουν εκπρόθεσμα τους λογαριασμούς τους λόγω έλλειψης χρημάτων. Αλλη μια πανευρωπαϊκή πρωτιά φτώχειας –να τη χαιρόμαστε! Και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, βέβαια, δεν είναι τόσο συνεπείς στις υποχρεώσεις τους αλλά για εκείνους ο βασικός λόγος είναι η αμέλεια. Διαβάζοντάς το, συνειδητοποίησα, με μάλλον οδυνηρό τρόπο, ότι αυτό το κοινωνικό ελάττωμα –έτσι όπως διδαχθήκαμε από τα σχολεία και τις οικογένειές μας –είναι, στην πραγματικότητα, ψυχολογική πολυτέλεια μιας κοινωνίας που ευημερεί.

Τι σημαίνει «αμελώ»; Δεν πολυνοιάζομαι για κάτι, δεν του δίνω σημασία, δεν το προγραμματίζω, το ξεχνώ. Ποιος έχει την πολυτέλεια σήμερα να «ξεχάσει» έναν, έστω και απλήρωτο, λογαριασμό; Οταν ξέρεις ότι μπορείς, ανά πάσα στιγμή, να πληρώσεις κάτι, τότε έχεις και την ξεγνοιασιά της αμέλειας. Οταν δεν μπορείς να το πληρώσεις είναι που δεν μπορείς και να το ξεχάσεις. Αυτές οι μέρες που μετράς από τη «λήξη προθεσμίας πληρωμής», που συσσωρεύονται η μία πάνω στην άλλη και βαραίνουν αφόρητα στην καθημερινότητά σου είναι που σε κάνουν να νοσταλγείς την ελαφρότητα του «ξεχάστηκα».

Μαθημένος από τους γονείς σου να πληρώνεις πρώτα τις υποχρεώσεις σου –το δόγμα πάνω στο οποίο ξανάκτισε τη ζωή της η μεταπολεμική γενιά –στέκεσαι τώρα μετέωρος ανάμεσα στην υποχρέωση και την ανεμελιά. Διότι το ότι δεν μπορείς, πλέον, να είσαι συνεπής στους λογαριασμούς σου σού δημιουργεί τέτοιο σφίξιμο στο στομάχι που δεν σου επιτρέπει να είσαι αμελής.

Τελευταία Νέα