Μπορεί από τον τόπο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία να εξορίζεται ο διάλογος; Αν συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν μόνο οξύμωρο. Θα ήταν και προσβολή τόσο απέναντι στον τόπο και τη βαριά του κληρονομιά όσο και απέναντι σε εκείνους που απευθύνουν την πρόσκληση σε διάλογο.

Με την άρνησή της να συμμετάσχει σε συνέδριο που διοργανώνει η εσθονική προεδρία της ΕΕ με θέμα «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εκθέτει τη χώρα για ακόμη μία φορά στους εταίρους της. Δείχνει επίσης να θυσιάζει την εικόνα της χώρας στον βωμό μιας μικροκομματικής σκοπιμότητας για εσωτερική κατανάλωση. Ακόμη χειρότερα, για να υπηρετήσει αυτή τη σκοπιμότητα δεν διστάζει να απαξιώσει ως Ναζί έναν λαό που έπεσε πολύ συχνά θύμα της μεγάλης Ιστορίας.

Η προσβολή είναι μεγάλη και για την ίδια την Αριστερά και τις αξίες της. Καμία Αριστερά, πουθενά στον δημοκρατικό κόσμο, δεν θα δεχόταν να γίνει αρνητής των εγκλημάτων ενός καθεστώτος που στο όνομα μιας μεγάλης ιδέας στέρησε την ελευθερία και τη ζωή σε εκατομμύρια πολίτες του.

Καμία Αριστερά δεν θα γύριζε το ρολόι πίσω για να παραδοθεί σε μια ψυχροπολεμική προσέγγιση ενός αιώνα, του 20ού, που σημαδεύτηκε από ολοκληρωτικά συστήματα και δύο παγκόσμιους πολέμους. Γι’ αυτή τη φρίκη κλήθηκε να μιλήσει η κυβέρνηση. Κι αυτόν τον χρήσιμο διάλογο, τώρα που η δημοκρατία αμφισβητείται ξανά, αρνήθηκε.

Τελευταία Νέα