Τι είναι οι (επαν)εμφανίσεις του Γιάνη Βαρουφάκη; Κάτι σκιές απ’ τα παλιά και κάποιο πάθος του τρελό; Είναι πρωτίστως το άγραφο ημερολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ στον καλπασμό προς την εξουσία. Το χρονικό μιας προαναγγελθείσης αυτοδιάψευσης. Τι χρείαν έχουμε μαρτύρων, όταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών ομολογεί ότι το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν για τον Θερμαϊκό; Ή ότι η ηγετική ομάδα άδειασε το πρόγραμμα πριν στεγνώσει το μελάνι;

Εντάξει, ο Βαρουφάκης παίζει έναν ρόλο αβανταδόρικο με όρους σύγχρονου θεάματος, όπου το σολάρισμα υπερισχύει του θεάτρου συνόλου. Αυτός ήρθε κάποια στιγμή στο υπουργείο, είδε τους «αντιπάλους» στα Eurogroup και απήλθε όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέβαλε το Ναι στο δημοψήφισμα. Είναι ο σολίστας που έχει με το μέρος του την κομματικά υπερήφανη ψυχή. Ενας «καμένος» της διαπραγμάτευσης που συμπεριφέρεται σαν άκαπνος. Ο Αλκιβιάδης που περιφέρεται στην αγορά για να διαφημίσει τον ναρκισσισμό του.

Και η ηγετική ομάδα; Είναι γνωστό ότι δεν ιδρώνει το αφτί της προκειμένου να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται, κι ας έχει τις συνέπειες του Μνημονίου. Αλλά μοιάζει να αποδέχεται το αντάρτικο του Βαρουφάκη (πέρα από κάτι μπηχτές του Νίκου Παππά παλιότερα). Ο Αλέξης Τσίπρας παίζει κατενάτσιο κάθε φορά που ο πρώην υπουργός του εμφανίζεται για το «αυθόρμητα σκηνοθετημένο» one man show. Ποιος έγραφε τελικά το πολυδιαφημισμένο αφήγημα ώστε όλοι τώρα μεριάζουν για ν’ ακουστεί ο Γιάνης; Κάτω από την επιφάνεια αντηχεί το βάθος της κομματικής συνευθύνης. Ολοι μαζί έγραψαν το αφήγημα. Απλώς άφησαν τον μουντζούρη στα χέρια του Βαρουφάκη. Ηταν επικοινωνιακός αλλά όχι τόσο καλός για τις μανούβρες που χρειαζόταν η διπλή γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικού – εξωτερικού. Κι έτσι τον ρόλο τον πήρε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Αυτός που τώρα ακούει τον προκάτοχό του να τον κατηγορεί για συνθηκολόγηση, όχι για διαπραγμάτευση. Και οι λέξεις τι άλλο είναι από επικάλυψη των πραγμάτων;