Ηταν μια δυσάρεστη ημέρα η χθεσινή για τους απανταχού οπαδούς της αστρολογίας, οι οποίοι ποντάρουν όλη την πίστη τους στον ανορθολογισμό και τη δεισιδαιμονία. Το υπουργείο Παιδείας πήρε πίσω την πιστοποίηση της «Αστροπαιδείας», ενός Κέντρου Διά Βίου Μάθησης, όπου οι επίδοξοι σπουδαστές θα διάβαζαν ταρό, θα βολιδοσκοπούσαν τον ανάδρομο Ερμή και θα αποκωδικοποιούσαν τις τυχαίες κινήσεις του ωροσκόπου. Το θαυμαστό, βέβαια, στη χώρα της Ακαθάριστης Εθνικής Περηφάνιας είναι ότι σε πρώτο χρόνο είχε πάρει πιστοποίηση ένα τέτοιο εργαστήρι, το οποίο υπαγόταν μάλιστα στην εποπτεία του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων & Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ). Υστερα από αυτή τη δυσάρεστη είδηση για το εκπαιδευτικό σύστημα του μέλλοντός μας, η στήλη παραχωρεί τον λόγο στο «ξεχασμένο» εν πολλοίς τραγούδι του Νίκου Γκάτσου με τίτλο «Αστρολόγοι» (σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου από τον δίσκο «Τα κατά Μάρκον»):

Μελετάμε τους πλανήτες / κι όλους τους αστερισμούς / τους πολέμους και τις ήττες / και τους δύσκολους χρησμούς.

Στην παλιά μας τη φυλλάδα / που διαβάσαμε ξανά / τέτοιο όνομα Ελλάδα / δεν υπάρχει πουθενά.

Μόνο σ’ έναν καζαμία / με περγαμηνό χαρτί / αίμα στάζαν τα σημεία / σαν κομμένη αορτή.

Κι όπως ρίχναμε τη σκόνη / να στεγνώσει την πληγή / φάνηκαν του Ομήρου οι χρόνοι / και των Αχαιών η γη.

Λίγα φύλλα παρακάτω / καθώς έτρεχε ο καιρός / σαν τη φλεγομένη βάτο / πάλι φούντωνε ο χορός.

Θερμοπύλες, Μαραθώνες / βγαίναν τώρα στη σκηνή / του Αλεξάνδρου οι Μακεδόνες / του Φωκά οι Βυζαντινοί.

Ωσπου χάραξε μια μέρα / κι απ’ το Σούλι ώς τη Γραβιά / όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα / και τα πλάκωνε η σκλαβιά.

Ομως κύλησαν τα χρόνια / και στ’ αγέραστα βουνά / γύρισαν τα χελιδόνια / κι ήλιος φάνηκε ξανά

Αχ, τελειώσαν οι σελίδες / και τι έγινε μετά / δεν το είδα, δεν το είδες / μα ο νους μου αλλού πετά.

[…].