Η σπουδή της κυβέρνησης για την άρον άρον ψήφιση από τη Βουλή ενός μέρους από το πακέτο των μέτρων 5,4 δισ. ευρώ δείχνει πως κινούνται χωρίς σχέδιο και αποφασίζουν στο γόνατο, όπως συνήθως. Είναι προφανές ότι στο Eurogroup της Δευτέρας δεν πρόκειται να υπάρξει οριστική λύση, καθώς έτσι και αλλιώς τα μέτρα δεν καλύπτουν όλο το φάσμα της αρχικής συμφωνίας, μια και μένουν εκτός τα σκληρά φορολογικά (ΦΠΑ κ.λπ.) που άπαξ και κατατεθούν ισχύουν αμέσως.

Ο περίεργος συλλογισμός της κυβέρνησης ότι με τα μισά μέτρα μπορεί να εξασφαλίσει κάτι στις Βρυξέλλες μοιάζει περισσότερο με παγίδα παρά με διευκόλυνση της συζήτησης για να κλείσει κάποια στιγμή η αξιολόγηση, αν πράγματι τους ενδιαφέρει να ολοκληρώσουν κάτι. Κινδυνεύει πολύ απλά να πάει στο Eurogroup με ψηφισμένα μέτρα και εκεί να τεθούν αθροιστικά οι απαιτήσεις τόσο για τα οφειλόμενα μέχρι τη συμπλήρωση των 5,4 δισ., αλλά και το προληπτικό πακέτο των 3,6 δισ. που μένει ορθάνοιχτο από πολλές πλευρές των δανειστών.

Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, τότε η κυβέρνηση θα έχει ήδη ξοδέψει άσκοπα σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο από το ελάχιστο που διαθέτει πλέον και ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για τη συνέχεια. Οσο και αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν αντοχές και ψηφίζουν ό,τι τους ζητήσουν για να αποφύγουν μια μοιραία προσφυγή στις κάλπες, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι αυτό θα συνεχίζεται εις το διηνεκές. Η εξαφάνισή τους το Πάσχα είναι ενδεικτική του κλίματος που αντιμετωπίζουν στις περιφέρειές τους, όσο και αν αυτό είναι αθλιότητα.

Το θολό τοπίο που επιμελώς φιλοτεχνεί το Μέγαρο Μαξίμου, ελπίζοντας ότι έτσι μπορεί να χαθούν κάπως τα μέτρα που ισοπεδώνουν ό,τι απέμεινε όρθιο στην οικονομία και στην κοινωνία, δεν είναι επαρκές. Ολα πια είναι γνωστά και η συσσωρευμένη οργή ενδεχομένως να προσλάβει διαστάσεις καταιγίδας από την οποία δύσκολα θα δραπετεύσουν. Η ώρα της κρίσεως έτσι και αλλιώς πλησιάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εκκωφαντικό θόρυβο.