Το 2016 δεν έχει καμία σχέση με το 2015. Προσφυγικό, πρώτη αξιολόγηση και κυρίως η ασφαλιστική αντιμεταρρύθμιση και μια κοινωνία στα πρόθυρα της εξέγερσης. Είναι τα τρία βασικά στοιχεία που συγκροτούν την εσωτερική κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, σε ευρωπαϊκό επίπεδο η Μέρκελ δεν είναι πλέον ο ηγεμόνας της Ευρώπης. Η πολιτική των ανοικτών συνόρων για τους πρόσφυγες που ακολουθεί, της στέρησαν τον μύθο που είχε διαμορφώσει τα προηγούμενα χρόνια. Ο Ολάντ παλεύει απεγνωσμένα, υιοθετώντας στοιχεία της πολιτικής της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, να διασωθεί, δηλαδή στις εκλογές του 2017 να μην έρθει τρίτος. Η Βρετανία είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο του Brexit και μάλιστα από ακροδεξιές θέσεις. Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες η Ακροδεξιά διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα, με κορυφαία την περίπτωση της Πολωνίας. Στη Γερμανία γνωρίζουν ότι η κατάρρευση της Συμφωνίας Σένγκεν θα είναι το πρώτο βήμα για την περιστολή της εξαγωγικής δραστηριότητας, γι’ αυτό και η Μέρκελ ξοδεύει το πολιτικό της κεφάλαιο στην πολιτική των ανοικτών συνόρων. Στη γειτονιά μας μαίνεται ένας πόλεμος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός περιφερειακού – παγκόσμιου πολέμου.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν από ένα κραχ. Οι οικονομίες των BRICKS βουλιάζουν στην ύφεση ή σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που κλυδωνίζουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Αυτή είναι η μικρή και η μεγάλη εικόνα. Μοιάζει με κινούμενη άμμο από την οποία κινδυνεύει ο πιο αδύναμος. Στην Ελλάδα, τώρα, τα πράγματα και κυρίως το κλίμα θυμίζουν Αύγουστο του 2015, με την αξιολόγηση από τους δανειστές ανοιχτή και με τον κίνδυνο να τραβήξουν για μήνες οι διαπραγματεύσεις, η ελληνική οικονομία βαδίζει και πάλι επί ξυρού ακμής –αν και οι πληροφορίες για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων είναι εξαιρετικά αντιφατικές. Εχοντας την κοινωνία αντιμέτωπη, η ομάδα του Τσίπρα προσπαθεί να αλλάξει την ατζέντα. Χθες Παρασκευή, που οι αγρότες και άλλες κοινωνικές κατηγορίες βρίσκονταν στην Αθήνα διαδηλώνοντας εναντίον του Ασφαλιστικού, αποφάσισε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να πολεμήσει με τη διαπλοκή σε μια λογική «φύγε εσύ – έλα εσύ». Αστεία πράγματα μικρών ανθρώπων.

Οταν μάλιστα γνωρίζουν ότι οι ρυθμίσεις τους θα καταπέσουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως ακριβώς συνέβη και με τον «βασικό μέτοχο» του Καραμανλή. Θα έχουν όμως αναδείξει έναν «εσωτερικό εχθρό» οι… «αντισυστημικοί» και η κοινωνία, οι εργαζόμενες τάξεις, οι πληβείοι, αυτοί μπορούν να τραφούν με θεάματα γιατί ψωμί δεν έχει. Η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση που είχε ποτέ και ο ελληνικός καπιταλισμός είναι ο αδύναμος κρίκος της…