Αναζήτηση
Αφού εκείνο το ανατριχιαστικό σύνθημα «η χούντα δεν τελείωσε το ’73» δεν ακούγεται πουθενά πια, μάλλον έχουμε συμφωνήσει ότι η δικτατορία έπεσε οριστικά κάπου στη δεκαετία του 1970 –ένας χρόνος πάνω, ένας κάτω, δεν έχει και τόση σημασία. Και αφού συμφωνήσαμε επιτέλους σε αυτό, μπορούμε να συμφωνήσουμε και σε κάτι ακόμη: ότι η κυβέρνηση αυτή, η κυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς, είναι η πιο ακροδεξιά και η πιο μιλιταριστική της μεταπολεμικής περιόδου. Ή τουλάχιστον ακροδεξιός και μιλιταριστικός είναι ο μισός εαυτός της. Κι αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ο άλλος της μισός, ο αριστερός, είναι βαθύτατα λαϊκιστικός με δυσκολίες προσαρμογής στον σύγχρονο κόσμο, τότε σε αυτήν την κυβέρνηση αποτυπώνεται όχι μόνο ένα πολιτικό, αλλά κι ένα γεωγραφικό παράδοξο. Είναι σαν έχει μεταφερθεί ένα κομμάτι της σημερινής Νότιας Ευρώπης στα βάθη της Λατινικής Αμερικής –ή μάλλον σε εκείνο του τμήμα της Λατινικής Αμερικής το οποίο αναζητά ακόμη τον βηματισμό του στον 21ο αιώνα.
Ο Πάνος Καμμένος λέει ή κάνει κάθε τόσο κάτι για να υπενθυμίζει αυτό το πολιτικό και γεωγραφικό παράδοξο. Πριν από μερικούς μήνες ήταν η αναγόρευση του Στρατού σε εγγυητή της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, το στρατιωτικό γλέντι στο Γουδή, η υποδοχή με στρατιωτικές τιμές στο Πεντάγωνο θεσμικών παραγόντων. Σε καθεμία από αυτές τις μιλιταριστικές εκδηλώσεις υπήρχε ένας αριστερός μάρτυρας που λειτουργούσε ως ιδεολογικό άλλοθι –από την περιφερειάρχη Ρένα Δούρου και την τότε πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου ώς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Αυτή τη φορά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ δεν χρειάστηκε κανένα άλλοθι για να παρουσιάσει τα νέα του σχέδια –τα στρατιωτικά λύκεια και την προαιρετική στράτευση των γυναικών.
Κι αν η Γκόλντι Χον προσφέρει την γκροτέσκα πλευρά του πράγματος ως στρατιωτίνα στην ταινία «Ενα τρελό ζιζάνιο», η άλλη ιδέα ακούγεται πιο ανατριχιαστική ακόμη και από εκείνο το σύνθημα με τη χούντα που δεν τέλειωσε το ’73. Τα στρατιωτικά λύκεια προκαλούν πραγματικά μεγάλη ανατριχίλα.
