Αναζήτηση
Οτι η κυβέρνηση ζήτησε τη συναίνεση της αντιπολίτευσης μήπως και περάσει το Ασφαλιστικό δεν αποτελεί είδηση.
Από τότε που υπάρχουν κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, οι κυβερνήσεις ζητούν τη συναίνεση των αντιπολιτεύσεων για να επιμερίσουν το κόστος των σκληρών αποφάσεων που έχουν να πάρουν.
Ακόμη περισσότερο η δική μας που είναι επί ξύλου κρεμάμενη.
Το ερώτημα λοιπόν είναι άλλο. Τι προσφέρεται να δώσει η κυβέρνηση για να εξασφαλίσει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης;
Αν προσφέρεται να παραχωρήσει κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο για την αντιπολίτευση, τότε ενδεχομένως η συζήτηση περί συναίνεσης να είναι εφικτή.
Αν δεν θέλει να παραχωρήσει τίποτα, τότε απλώς ψάχνει για κορόιδα.
Είναι αλήθεια ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η αντιπολίτευση που επέτρεψε στην κυβέρνηση να τους θεωρεί κορόιδα.
Το καλοκαίρι στήριξαν ψηφίζοντας το Μνημόνιο μια κυβέρνηση που είχε χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς να ζητήσουν τίποτα, χωρίς να διαπραγματευτούν τίποτα και συνεπώς χωρίς να πάρουν τίποτα.
Και μόλις ο Τσίπρας βγήκε από τα στενά έκανε εκλογές στα εύκολα για να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή.
Υποθέτω πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης κατάλαβαν έκτοτε ότι τους έπιασαν κορόιδα –δεν θέλει και πολύ μυαλό!..
Και υποθέτω ότι δεν θέτουν υποψηφιότητα για να τους πιάσουν κορόιδα για δεύτερη φορά –πάει πολύ!..
Το ερώτημα λοιπόν έχει αυτομάτως αλλάξει. Οχι τι ζητεί η κυβέρνηση αλλά τι δίνει για να πάρει αυτό που ζητεί. Τα υπόλοιπα είναι φτηνή φιλολογία και κακή πολιτική.
Το πιθανότερο είναι βεβαίως πως δεν θέλει να δώσει τίποτα πέρα από μερικές μεγάλες κουβέντες. Ως εκ τούτου, μάλλον θα μείνει μόνη της να περάσει το Ασφαλιστικό που ετοιμάζει ο Κατρούγκαλος και όλα τα υπόλοιπα.
Καλό κουράγιο, που έλεγε κι ο Ολι Ρεν.
Ηθικό δίδαγμα –και τι θυμήθηκα τώρα! Οταν ο Παπανδρέου έκανε κυβέρνηση τον Οκτώβριο 2009 και κατάλαβε το πακέτο που είχε μπροστά του, άρχισε να μιλάει περί συναίνεσης.
Τη συναίνεση δηλαδή που ο ίδιος είχε αρνηθεί στον Καραμανλή τον Μάρτιο 2009, όταν του την είχε ζητήσει. Ηθελε κι ο Παπανδρέου εκλογές. Φυσικά, λίγο αργότερα η ΝΔ του Σαμαρά τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα.
Εγραφα τότε ότι στην Ελλάδα το μεγαλύτερο βαρίδι κάθε κυβέρνησης είναι η θητεία της στην αντιπολίτευση.
Και πώς το θυμήθηκα; Πέρυσι τέτοιες μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούσε στην αντιπολίτευση τον αγώνα να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ώστε να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά.
Τη συνέχεια την ξέρετε. Και νομίζω ότι μπορώ να την υποθέσω κι εγώ.
