Εχουμε πόλεμο, ωρύεται στη Βουλή ο αρειμάνιος κύριος Βούτσης. Ο αποκαλούμενος από τους συντρόφους του και Πόρκυ. Πόρκυ, σε ελεύθερη μετάφραση: λιπαρός.

Πόλεμο με την Ευρώπη. Οχι πια Αμερικανοί φονιάδες των λαών. Εχουμε περάσει σε άλλη φάση τώρα. Καημένη Ευρώπη. Δημιούργημα της ποιητικής διάθεσης ενός φρέσκου έφηβου λαού, που ήσαν κάποτε οι Ελληνες.

Περιγράφω το ελληνιστικό μωσαϊκό που άστραψε στα μάτια μας προ πολλών χρόνων: «Ο ταύρος-Δίας σε κείνη την ευφρόσυνη γαμήλια πτήση, με την Ευρώπη αισθησιακή και λίγο κρυφοκρέατη για τα τωρινά γούστα να ταξιδεύει ανέμελη πάνω στη ράχη του».

Σ’ αυτήν λοιπόν την Ευρώπη έχει κηρύξει τον πόλεμο ο κύριος Βούτσης. Δεν είναι μόνος του, βεβαίως. Υπάρχει ένας εσμός λαφαζάνηδων γύρω του. Η γλώσσα συχνά δηλώνει με καίριο τρόπο. Λαφαζάνης: τούρκικη ρίζα, μακρινή περσική καταγωγή: ο ανόητα φλύαρος. Λεξικό Γιοβάνη.

Λαφαζάνης, Στρατούλης, Σκουρλέτης και συντροφία. Βαττολογούν ακατάπαυστα, ασιατικές ανέραστες φυσιογνωμίες, πληγώνοντας τον Ελληνα λόγο. Ναι ακριβώς. Πρόκειται για θέμα αισθητικής. Κάποιοι πάντα δίνουν τον τόνο των μεγάλων συμβολισμών.

Σ’ αυτόν τον τόπο, του φωτός, του μέτρου, του υψηλού στοχασμού, σήμερα εν έτει 2015 σοβεί ένας ύπουλος πόλεμος που εκφράζεται με χαριεντισμούς και αστειάκια –προς το παρόν.

Το ζωτικό διακύβευμά του: γραβάτα ή τι;

Δύσκολο να προδικάσει κανείς το αποτέλεσμα, παρά το πρωθυπουργικό βάρος που ήδη έχει ευθέως εκφραστεί. Εννοώ το γεωμετρικά ευθύγραμμο άσπρο μαντίλι στο μικρό τσεπάκι αριστερά ψηλά.

Μπλιαχ*!

*Μπλιαχ: αμετάφραστο αμερικανικό επιφώνημα απαρέσκειας, συχνά και αηδίας.

Ο Θανάσης Βαλτινός είναι συγγραφέας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Μερικά από τα πιο γνωστά βιβλία του: «Το συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», «Η κάθοδος των εννιά», «Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο», «Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60». «Ορθοκωστά», «Εθισμός στη νικοτίνη», «Ο τελευταίος Βαρλάμης», «Ημερολόγιο 1836-2011». Το 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας»

Τελευταία Νέα