«Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής μας. Η οικογένειά μας βυθίστηκε στο πένθος, θάψαμε τον μικρό μας γιο, πολεμήσαμε τραύματα και υπομείναμε πολλά χειρουργεία –όλα αυτά, προσπαθώντας παράλληλα να ξαναχτίσουμε μια ζωή που δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια».

Στις 15 Απριλίου του 2013, ημέρα της βομβιστικής επίθεσης των αδελφών Τσαρνάεφ στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, ο Μπιλ και η Ντενίζ Ρίτσαρντ είδαν τον οκτάχρονο γιο τους Μάρτιν να σκοτώνεται και την επτάχρονη κόρη τους να τραυματίζεται σοβαρά.

«Τώρα όμως που η ακούραστη ομάδα των δημόσιων κατηγόρων διασφάλισε πως θα απονεμηθεί δικαιοσύνη απευθύνουμε έκκληση στο υπουργείο Δικαιοσύνης να κλείσει την υπόθεση. Ζητούμε να αποσυρθεί από το τραπέζι η θανατική ποινή και να επιβληθεί στον κατηγορούμενο ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς δυνατότητα αναστολής».

Το πρώτο στάδιο της δίκης του Τζοκάρ Τσαρνάεφ, του μοναδικού εκ των δύο αδελφών που παραμένει στη ζωή, ολοκληρώθηκε πριν από εννέα ημέρες. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος. Το δεύτερο στάδιο αρχίζει σήμερα, με τους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς να επιδιώκουν τη θανατική ποινή.

«Κατανοούμε πολύ καλά τον ειδεχθή χαρακτήρα και την ωμότητα των εγκλημάτων. Εκεί ήμασταν. Γνωρίζουμε πως η κυβέρνηση έχει τους λόγους της να επιζητεί τη θανατική ποινή, όμως η επιδίωξη της τιμωρίας αυτής θα μπορούσε να φέρει χρόνια προσφυγών κατά τα οποία θα ζούμε ξανά και ξανά την πιο επώδυνη ημέρα της ζωής μας».

Η δημόσια επιστολή του Μπιλ και της Ντενίζ Ρίτσαρντ προς το υπουργείο Δικαιοσύνης έλαβε, αναμενόμενα, μεγάλη δημοσιότητα. Σύμφωνα άλλωστε με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των Βοστωνέζων αντιτίθεται στην εκτέλεση του Τζοκάρ Τσαρνάεφ.

«Για μας, η ιστορία εκείνης της Δευτέρας του Μαραθωνίου του 2013 δεν πρέπει να προσδιορίζεται από τις ενέργειες ή τα πιστεύω του κατηγορουμένου, αλλά από την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος και τη δύναμη ενότητας αυτής της σπουδαίας πόλης».

Εναντίον της θανατικής ποινής τάχθηκε και ένα παντρεμένο ζευγάρι, η Τζέσικα Κένσκι και ο Πάτρικ Ντόουνς, που ακρωτηριάστηκαν από τις βόμβες των αδελφών Τσαρνάεφ. «Αν υπάρχει κάποιος που αξίζει την απόλυτη τιμωρία είναι ο κατηγορούμενος» επεσήμαναν. «Πρέπει ωστόσο να υπερνικήσουμε αυτή την παρόρμηση για εκδίκηση». Και αν μπορούν να την υπερνικήσουν αυτοί, τότε δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει κανείς την παρόρμηση ενός Κλάουντιο Μάγκρις να προτείνει τη θανατική ποινή για τους δουλεμπόρους που πνίγουν πρόσφυγες στη Μεσόγειο.