Και τώρα τρέχουμε. Τρέχουμε να βρεθούν χρήματα για μισθούς, συντάξεις και υποχρεώσεις του Δημοσίου.

Τρέχουμε να βρεθούν μεταρρυθμίσεις και μέτρα που θα γίνουν δεκτά από το Eurogroup.

Τρέχουμε να ολοκληρώσουμε την αξιολόγηση του «τρέχοντος προγράμματος» –για να υιοθετήσω τη φρασεολογία της 20ής Φεβρουαρίου.

Τρέχουμε δηλαδή να διεκπεραιώσουμε υποχρεώσεις που ήταν όλες γνωστές και δεδομένες τη στιγμή που ανέλαβε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αλλά χρειάστηκε να περάσουν δύο μήνες για να ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους.

Αυτή η αλόγιστη σπατάλη χρόνου δεν υπακούει σε καμία λογική. Εχει όμως μια εξήγηση.

Η κυβέρνηση προσπαθούσε συνεχώς να αναστέλλει τη λήψη αποφάσεων, τη στιγμή που ήταν βέβαιο ότι κάθε χρονοτριβή λειτουργούσε εις βάρος της και καθιστούσε τις τελικές αποφάσεις ακόμη πιο επώδυνες.

Ηταν μια παντομίμα διαπραγμάτευσης για εσωτερική κατανάλωση σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει και υπό τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα ενός ακροατηρίου πρόθυμου να χάψει κάθε παπαριά που του σερβίριζαν.

Οτι «η ρευστότητα είναι εξασφαλισμενη». Οτι «επίκειται πολιτική συμφωνία» που θα παρακάμψει όλα τα εμπόδια. Οτι η μισή Ευρώπη είναι με το μέρος μας. Οτι «ο Βαρουφάκης σκότωσε την τρόικα». Οτι τα τεχνικά κλιμάκια δεν θα έρθουν στην Αθήνα. Οτι δεν θα ληφθούν «υφεσιακά μέτρα». Οτι δεν θα υπάρξει «αξιολόγηση» –τι να πρωτοθυμηθώ;

Ετσι περνούσαν οι ημέρες, περνούσαν οι εβδομάδες και, σε αναζήτηση μιας αξιοπρέπειας, το ελληνικό Δημόσιο καταδικάστηκε στην έσχατη αναξιοπρέπεια να βάζει χέρι στα αποθεματικά των Ταμείων και στα ταμεία των ΔΕΚΟ για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.

Με τις πλατείες, τις «δημιουργικές ασάφειες» και τα «ουάου» ο χρόνος ξοδεύτηκε άσκοπα. Και η κυβέρνηση τώρα τρέχει ώστε μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα να υλοποιήσει την τελευταία ευκαιρία που της δόθηκε πριν από μία εβδομάδα.

Διότι επ’ αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: είναι η τελευταία ευκαιρία.

Κι εκεί ο Βαρουφάκης έχει δίκιο. Στα δύσκολα οι χειροκροτητές κρύβονται και η κυβέρνηση είναι μόνη με τις δυσκολίες.

Πάνε τα tweet, πάνε τα λόγια, πάνε και οι εύκολες μαγκιές. Ακόμη και οι κωλοτούμπες ετοιμάζονται για την επόμενη κωλοτούμπα τους.

Αυτή όμως είναι και η πολιτική ενηλικίωση μιας παράταξης που βρίσκεται για πρώτη φορά στην εξουσία.

Διότι ώριμη πολιτική είναι η ρεαλιστική αξιοποίηση της κάθε ευκαιρίας. Να ξέρεις κάθε στιγμή με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις. Να σηκώνεις το βάρος της επιλογής σου, όσο ασήκωτο και αν είναι.

Υπό αυτή την έννοια, μπορεί η χώρα να μην έχει λεφτά. Αλλά τώρα θα δούμε τουλάχιστον αν διαθέτει κυβέρνηση.