Αναζήτηση
Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις φρόντισε τουλάχιστον να το εκμεταλλευτείς. Ισχύει για κάθε κακουχία. Ισχύει και για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Νέα Δημοκρατία, μετά τον πρώτο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης. Η τράπουλα ξαναμοιράζεται. Ο πρώτος άσος έπεσε στον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Η γραμματεία στρατηγικού σχεδιασμού που ανατέθηκε στον πρώην υπουργό Ναυτιλίας είχε προταθεί μετά τις εκλογές στον Νίκο Δένδια. Ο Βαρβιτσιώτης ήταν μαζί με τον Δένδια ένας από τους συνδαιτυμόνες στο περιλάλητο δείπνο των δεκατεσσάρων στην Αθηναΐδα –μια συσπείρωση που εξάντλησε τη δυναμική της στον παρασκηνιακό βρασμό. Ετσι ο Βαρβιτσιώτης βρέθηκε να συνθηκολογεί πρώτος με την ηγεσία, που κανείς προς το παρόν δεν μπόρεσε να κλονίσει.
Βέβαια, στην περίπτωση του Δένδια ο πρόεδρος της ΝΔ είχε λόγους να κατευνάσει έναν δελφίνο, κίνητρο που μάλλον δεν συντρέχει για τον πέμπτο –κατά σειρά εκλογής –βουλευτή της Β’ Αθηνών.
Στα «πέτρινα χρόνια» της μακράς αντιπολίτευσης, ο στρατηγικός σχεδιασμός ήταν κάτι σαν ισοδύναμο της αντιπροεδρίας. Τι είναι σήμερα σε ένα κόμμα του οποίου ο αρχηγός κατηγορείται ότι δουλεύει με «νοοτροπία μπούνκερ»;
Αν υπάρχει κάτι που μοιάζει με «στρατηγικό σχεδιασμό» στην Συγγρού, αποφασίζεται μέσα στον κλειστό κύκλο τεσσάρων – πέντε ορκισμένων σαμαρικών. Αυτή είναι μια συνθήκη που δύσκολα θα αλλάξει. Και αντικειμενικά οριοθετεί το βεληνεκές του κομματικού χαρτοφυλακίου του Βαρβιτσιώτη.
Η χημεία πάντως έχει κάποιο ενδιαφέρον. Απέναντι στο σαμαρικό επιτελείο, που θεωρείται ο πυρήνας που κρατάει το κόμμα στη ρότα της πούρας Δεξιάς, ο νέος γραμματέας στρατηγικού σχεδιασμού είναι ο σοφτ εκπρόσωπος του μεσαίου χώρου. Το στέλεχος με το σιδερωμένο προφίλ, που παρότι μετράει δεκαπέντε χρόνια στη Βουλή, διατηρεί ακόμη ένα ελαφρό αεράκι γλυφαδιώτικης ΟΝΝΕΔ.
Από αυτή, τη συμβολική άποψη η επιλογή Βαρβιτσιώτη –όπως και η επιλογή Μητσοτάκη για τη μία θέση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου –λειαίνει τις γωνίες της σκληρής Δεξιάς, τουλάχιστον στην επιφάνεια.
Κάτω από την επιφάνεια, πρόκειται για μια διανομή που θυμίζει μεσαιωνικό βασίλειο. Δύο από τις πιο επίζηλες θέσεις στο οργανόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγαν σε μη σαμαρικούς γόνους γαλάζιων οίκων. Ο ηγεμόνας φροντίζει να εδραιώσει την αρχή του, δελεάζοντας τους φεουδάρχες με αξιώματα.
Από την πλευρά του Σαμαρά είναι μια αυτονόητη ρεαλπολιτίκ –που αναμένεται να εκδηλωθεί ξανά και στον επικείμενο διορισμό των τομεαρχών. Είναι μια τακτική προσαρμοσμένη απολύτως σε ένα κόμμα του οποίου τη ζωή όριζαν πάντα οι διευθετήσεις ανάμεσα στα υποσυστήματα παλαιών τιτουλάριων.
