Αναζήτηση
Η προεκλογική εκστρατεία εξελίσσεται διατηρώντας ανεπίλυτο ένα μικρό μυστήριο: γιατί άραγε έκανε κόμμα ο Παπανδρέου;
Αλλά και ένα μεγάλο. Πού θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τα λεφτά που μοιράζει ή εγγυάται;
Μόνο μέσα στα τελευταία εικοσιτετράωρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εγγυήθηκε τις καταθέσεις των Ελλήνων, τη ρευστότητα των τραπεζών και την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου.
Είτε έχει πολύ μεγάλη προσωπική περιουσία –που δεν το πιστεύω. Είτε διαθέτει αστείρευτες πηγές χρηματοδότησης –που δεν τις γνωρίζω.
Προσωπικά ακόμη περιμένω να ακούσω μια απλή απάντηση σε ένα πολύ απλό ερώτημα.
Πού θα βρει μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μόνο για το 2015 τα 17 δισ. που χρειάζεται η χώρα για να χρηματοδοτηθεί συν τα 11,5 δισ. του «προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ» συν τα 7,2 δισ. της δόσης του Δεκεμβρίου που δεν θα πάρει αφού (σύμφωνα με δήλωση του Σκουρλέτη) ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται να ολοκληρωθεί η τρέχουσα αξιολόγηση;
Μιλάμε για 36 δισ.! Τα οποία ουδείς ενδιαφέρεται να μας πει πού θα βρεθούν. Υπενθυμίζω ότι 36 δισ. ήταν το έλλειμμα του 2009 για το οποίο η χώρα οδηγήθηκε σε χρεοκοπία και Μνημόνιο.
Ως γνωστόν και επειδή τα χρήματα δεν φύονται στην ελληνική φύση, τα δισεκατομμύρια που λείπουν μπορεί να βρεθούν μόνο με τρεις τρόπους.
Πρώτον, από τις διεθνείς αγορές και με την εγγύηση των δανειστών –πράγμα που προϋποθέτει συμφωνία με τους δανειστές.
Δεύτερον, από τους ίδιους τους δανειστές –πράγμα που επίσης προϋποθέτει συμφωνία μαζί τους.
Τρίτον, από τις τσέπες των Ελλήνων –είτε με έκτακτες εισφορές και φορολόγηση είτε μέσα από τις καταθέσεις τους.
Σε αυτό δεν χρειάζεται ασφαλώς συμφωνία των δανειστών αλλά μάλλον χρειάζεται η συμφωνία των Ελλήνων.
Με άλλα λόγια, όποιος δεν θέλει να βάλει χέρι στους Ελληνες θα πρέπει να τα βρει με τους δανειστές. Είτε για να δώσουν κάτι, είτε για να εγγυηθούν την έξοδο στις αγορές, είτε και για τα δυο.
Κι εδώ παρεμβαίνει το τρίτο μυστήριο των εκλογών.
Διότι (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) η πλειοψηφία των Ελλήνων φαίνεται να πιστεύει πως η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να οδηγηθεί σε ρήξη με τους δανειστές διότι οι δανειστές είναι εκείνοι που τελικά θα υποχωρήσουν.
Για ποιοΝ λόγο; Μυστήριο! Απλώς μόνοι μας αποφασίσαμε πως αν τους τρίξουμε τα δόντια δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν.
Αυτό το μυστήριο προφανώς δεν μπορώ να το επιλύσω. Ως γνωστόν, στη δημοκρατία ο καθένας πιστεύει ό,τι θέλει και ψηφίζει ό,τι θέλει.
Απλώς στο τέλος πληρώνει και τον λογαριασμό!
