Αναζήτηση
Η φίλη Σούλα έχει μία κόρη και δύο γιους. Η κόρη της παντρεύτηκε τον γιο ενός άλλου παλιού μου φίλου, υφυπουργού του Ανδρέα και γνωστού ψυχίατρου της περιοχής, του Χρήστου Οικονόμου. Το παλικάρι δοκίμασε την τύχη του με το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές, αλλά απέτυχε να εκλεγεί. Και τι έκανε τώρα; Ηρθε σε συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ –συναντήθηκε μάλιστα με τον γραμματέα του κόμματος Βίτσα και το «έκλεισε» –και θα είναι υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα, πράγμα που προκαλεί έως και φλύκταινες, μπορώ να πω, στη φίλη Σούλα, το πεθερικό του υιού Οικονόμου.
Η ίδια η κυρία Σούλα, η οποία ήταν πολύ δυνατά υπέρ Βενιζέλου το 2007 αλλά τώρα ούτε να τον ακούει, σου λέει, έχει, όπως προείπαμε, και δύο γιους. Ο ένας υιός Μερεντίτης, ο Δημήτρης, ο οποίος έχει πολιτικές φιλοδοξίες, επίσης δεν θέλει να ακούει για Βενιζέλο. Εξού και αναζήτησε στέγη στο «Ποτάμι που φουσκώνει» του αρχηγού Σταύρου. Οπως και ο γαμπρός του, έτσι και αυτός το «έκλεισε» –θα είναι υποψήφιος στις εκλογές.
Ναι, αλλά πού; Στα Τρίκαλα μπορούσαν να χωρέσουν γαμπρός και κουνιάδος; Προφανώς όχι –έτσι θα διχαζόταν πλήρως η οικογένεια, και η φίλη Σούλα, φυσικά, η οποία θα αναζητούσε ευλόγως τη βοήθεια του συμπέθερου Χρήστου Οικονόμου.
Για τον λόγο αυτόν ο υιός Μερεντίτης ξενιτεύεται: θα είναι υποψήφιος στη Β’ Αθήνας με Το Ποτάμι του αρχηγού Σταύρου.
Τα παραπάνω είναι αφιερωμένα αποκλειστικά σε εκείνους που παίρνουν τις αποφάσεις, λ.χ. για πρόωρες εκλογές, και δεν σκέφτονται τις επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις τους αυτές.
Με τη σκέψη μου να είναι πάντα στα Τρίκαλα και στη φίλη Σούλα (Μερεντίτη) στρέφομαι επ’ ολίγον στο δράμα Βαγγέλη, του προέδρου Βαγγέλη, ο οποίος πειθαναγκάζεται να ξεκινήσει περιοδείες στην ελληνική περιφέρεια σε μια προσπάθεια να διασώσει το ΠΑΣΟΚ ή, καλύτερα, ό,τι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ. Κατά το πρόγραμμα, σήμερα θα μιλήσει στη Σπάρτη, σε μια βραδιά την οποία έχει οργανώσει ο Ηρακληδεύς του βενιζελισμού Γρηγοράκος, και αύριο οδεύει για Τρίπολη – Καλαμάτα. Μεθαύριο πάει Καλλιθέα –εδώ δίπλα, Αθήνα.
Αλλά μου τον περιγράφουν εξαιρετικά ανήσυχο, απογοητευμένο και στα όρια της απόγνωσης.
–Μα τον ανησυχεί τόσο πολύ το κόμμα Γιώργου; ρώτησα στενό συνεργάτη του χθες το πρωί.
–Ποιο κόμμα Γιώργου, μου απάντησε. Ανησυχεί για τη χώρα και τα επερχόμενα δεινά στην περίπτωση που κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα και ο βήχας δεν κρύβονται
Αυτό που με έχει εξιτάρει πάντως εμένα είναι η μυστικότητα των κινήσεων του προέδρου Γιώργου (όπως έχω προαναγγείλει, εγκαταλείπω μετά τα χθεσινά την προσφώνηση global για τον Γιώργο και προσχωρώ στο πρόεδρος, αφού πλέον θα είναι συνεχώς μεταξύ μας), μέχρι της επίσημης αναγγελίας στον Αρειο Πάγο. Θα αφηγηθώ ένα μικρό, ενδεικτικό περιστατικό: τηλεφωνώ ανήμερα την Πρωτοχρονιά σε φίλο μου, ο οποίος μετείχε εξαρχής στις διαβουλεύσεις, για να τον ρωτήσω μερικά πράγματα, όπως όνομα, σύμβολο κ.λπ.
–Αδερφέ, μου λέει, δεν έχω ιδέα. Να φανταστείς, έχω μέρες να περάσω από εκεί.
–Βρε, με δουλεύεις; του λέω.
–Οχι, αλήθεια, είμαι άρρωστος με 38 πυρετό.
Και πριν αποσώσει την κουβέντα αρχίζει να βήχει, να βήχει, να βήχει, τελειωμό δεν είχε!
Κάποια στιγμή σταμάτησε. Γελούσα. «Γιατί γελάς;» μου λέει.
Του εξήγησα ότι πρώτη φορά ακούω κάποιον να βήχει με ακροατήριο: «μέσα» γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο που συζητούσε μεγαλόφωνα στα τηλέφωνα, και μπορούσες άνετα να ξεχωρίσεις λέξεις όπως πρόεδρος, εκλογές κ.λπ.
Ο φόβος της απώλειας
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπουν με καλό μάτι τη δημιουργία του κόμματος Γιώργου. Εκτιμούν πως όσο να ‘ναι, θα τους κόψει ποσοστά –τρελαμένοι γιωργοπαπανδρεϊκοί που το ’12, μην αντέχοντας τον πρόεδρο Βαγγέλη, αναζήτησαν αλλόφρονες καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ, θα επιλέξουν τώρα το κόμμα που ίδρυσε το ίνδαλμά τους.
Θα μου πεις, πόσοι είναι αυτοί;
Ενα 2% το υπολογίζουν οι πασοκογενείς της Κουμουνδούρου, αλλά πρέπει να πω ότι δεν τους έχω και μεγάλη εμπιστοσύνη –το 2% μου το είπε ένας πρώην βουλευτής που τώρα το παλεύει να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, διότι αντιδρά κόσμος εκεί μέσα. Αρα, έχει κάθε όφελος να διατείνεται για τις πιθανές απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ εφόσον δεν περιληφθεί αυτός και διάφοροι άλλοι.
Πάντως το θέμα των συνεργασιών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλάκα –προκαλεί ήδη πολλές εμπλοκές. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει τοποθετηθεί η αναβολή για σήμερα της προγραμματισμένης για χθες συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.
Με τους χειρότερους δυνατούς όρους έγινε η έναρξη της προεκλογικής περιόδου και για τον λόγο αυτόν είναι απαραίτητο να υπάρξει αμέσως διορθωτική πορεία, διότι σε διαφορετική περίπτωση είναι πιθανό το τέλος της να βρει μια χώρα ξεχαρβαλωμένη εντελώς. Να μη χρειάζεται δηλαδή να κάνουν τίποτε περισσότερο οι δανειστές και όσοι έχουν συμφέρον να μην επανακάμψει ποτέ η Ελλάδα στη θέση που είχε προ της κρίσης, μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών.
Η «απώλεια» από τις τράπεζες 2,5 δισ. ευρώ καταθέσεων μόλις έγινε φανερό ότι η χώρα οδεύει προς έκτακτες πολιτικές εξελίξεις με την προεδρική εκλογή και στο βάθος τις πρόωρες εκλογές είναι ίσως η πιο ηχηρή απόδειξη ότι ο κίνδυνος της χρεοκοπίας του τραπεζικού συστήματος, πριν καν αποφασίσει στάση πληρωμών ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπαρκτή και προ των πυλών.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όλες οι πολιτικές δυνάμεις και κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας να αναλάβουν αμέσως τις ευθύνες τους. Η κυβερνώσα έως τώρα Νέα Δημοκρατία, ας πούμε, οφείλει να εγκαταλείψει πάραυτα την, στα όρια του μαζικού πανικού, κινδυνολογία η οποία στέλνει ήδη τους ηλικιωμένους στα γκισέ των τραπεζών. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας, είναι απαραίτητο από την πλευρά του να δημιουργήσει το πλέγμα ασφαλείας που χρειάζονται οι πολίτες και να περιορίσει έως και εξαφανίσει παράταιρες φωνές στο εσωτερικό του που τροφοδοτούν την ανασφάλεια και συντηρούν την κινδυνολογία της Νέας Δημοκρατίας.
Διότι κάτι άλλο θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι το κάνουν επίτηδες, και για δικούς του λόγους ο καθένας.
Περάσαμε πέντε χρόνια μέσα σε σκληρή λιτότητα, με βαριές απώλειες για τον καθένα. Είναι κρίμα και άδικο οι θυσίες αυτές να γίνουν προσάναμμα στη φωτιά της αντιπαράθεσης των δύο κομμάτων εξουσίας. Αντίθετα πρέπει να προστατευθούν. Διότι για όποιον και αν κερδίσει σημασία έχει στις 26 Ιανουαρίου να υπάρχει χώρα να κυβερνήσει, και όχι χώρα η οποία έχει διαλυθεί και χρεοκοπήσει.
Επίσης η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θέτει ως στόχο την αυτοδυναμία στις εκλογές, θα πρέπει να βρει τρόπο να μην κόψει τις γέφυρες με την προοδευτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Καθώς αυτός ο στόχος είναι –τουλάχιστον σήμερα –ανέφικτος, είναι απαραίτητο να διατηρήσει ανοιχτές τις διόδους με πρόσωπα ή δυνάμεις που κινούνται σε αυτόν τον χώρο, γιατί εκεί λογικά θα πρέπει να αναζητήσει τους μετεκλογικούς συμμάχους της. Γιατί δεν είναι λύση οι συνεχείς εκλογές, όπως επισείουν ήδη ορισμένα από τα στελέχη του.
Με δυο λόγια, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα καραδοκεί πιστεύω πριν από τις εκλογές, και όχι έπειτα από αυτές. Μετά θα τα βρούμε, είμαι σίγουρος.
