Αναζήτηση
Η Αίγυπτος μοιάζει με μια τεράστια στρατιωτική ακαδημία, για να δανειστούμε μια έκφραση του «Εκόνομιστ». Από τότε που ανετράπη ο Μοχάμεντ Μόρσι, έχουν σκοτωθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας τουλάχιστον χίλιοι διαδηλωτές και έχουν συλληφθεί δεκάδες χιλιάδες. Η πολιτική δραστηριότητα οποιουδήποτε είδους απαγορεύεται. Το ίδιο και οι διαδηλώσεις. Πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν κλείσει τα γραφεία τους και τα στελέχη τους έχουν φύγει από τη χώρα. Οποιος συλλαμβάνεται να δέχεται ή να διευκολύνει τη χρηματοδότηση οποιασδήποτε δραστηριότητας κρίνεται ότι απειλεί την «εθνική ασφάλεια» ή τη «δημόσια ειρήνη» και τιμωρείται με ισόβια ή θάνατο.
Το Ισραήλ χάνει σιγά σιγά όλους τους φίλους του στον κόσμο, σημείωναν τις προάλλες οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». Η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου έχει κλωτσήσει κάθε ευκαιρία για ειρήνη με τους Παλαιστινίους, ενώ ο πόλεμος του καλοκαιριού στη Γάζα (όπου βομβαρδίστηκαν σχολεία του ΟΗΕ και σκοτώθηκαν 2.000 Παλαιστίνιοι, στην πλειοψηφία τους άμαχοι) προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Η κυβέρνηση Ομπάμα δεν κρύβει πλέον τη δυσφορία της για την πολιτική του συμμάχου της.
Η διπλωματία και η ηθική κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα. Θα βοηθούσε βέβαια την προώθηση των κυπριακών θέσεων αν ο Σίσι και ο Νετανιάχου ήταν δύο ηγέτες με δημοκρατικές ευαισθησίες. Αλλά η παράμετρος αυτή δεν βάρυνε ποτέ στη συγκρότηση των διεθνών συμμαχιών. Δεν είναι η Κύπρος που ανακάλυψε τη ρεάλπολιτικ.
Η τελευταία θα υποδεχθεί, έτσι, με τις δέουσες τιμές στις 5 Νοεμβρίου τον υπερεθνικιστή ισραηλινό υπουργό Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμαν. Τρεις ημέρες αργότερα, ούτε ο έλληνας Πρωθυπουργός ούτε ο κύπριος πρόεδρος θα πουν οτιδήποτε μπορεί να στενοχωρήσει τον αιγύπτιο στρατηγό στην τριμερή τους συνάντηση στο Κάιρο. Η ΑΟΖ ενώνει. Τα υπόλοιπα είναι για τους ρομαντικούς.
