Αναζήτηση
Πούλα, πούλα…
Οι φοιτητές των οικονομικών διδάσκονται έναν απλό κανόνα: μία επιχείρηση μπορεί να πουλάει σε διαφορετικές τιμές σε τοπικές αγορές, με τη μοναδική προϋπόθεση αυτές να μην επικοινωνούν μεταξύ τους. Απλό; Απλό…
Φαίνεται ότι πλέον ο κανόνας ισχύει και για τα κόμματα: μπορούν να πωλούν διαφορετικές πολιτικές σε συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων και λόγω του κοινωνικού κατακερματισμού μπορούν να έχουν τη βεβαιότητα ότι αυτές δεν επικοινωνούν μεταξύ τους!
Για παράδειγμα, ποιος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνους που ακολούθησαν τη Θεανώ Φωτίου στην πορεία της προς την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών θα συμφωνούσε με τις δηλώσεις Τσίπρα περί του «αξιόμαχου» των Ενόπλων Δυνάμεων και την ανάγκη μισθολογικής αποκατάστασης των ενστόλων;
Ουδείς –αλλά τι σημασία έχει; Αυτοί ικανοποιήθηκαν με την έφοδο στην Πρυτανεία και την καταγγελία της ανάθεσης της φύλαξης των πανεπιστημίων σε σεκιούριτι. Ας ικανοποιηθούν και οι άλλοι με την υπόσχεση μισθολογικών αυξήσεων. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Τούτων δοθέντων, είναι πολύ δύσκολο για την –όποια –συμπολίτευση να αντιπαρατεθεί με την –όποια –αξιωματική αντιπολίτευση: πάρτε για παράδειγμα την επίθεση Σαμαρά κατά του Αλέξη Τσίπρα για τον εισοδισμό στους θρησκευόμενους μέσω Αγίου Ορους. Επεισε με άνεση τους δικούς του ψηφοφόρους, αλλά όσα είπε δεν είχαν καμία επίπτωση στο ευρύτερο κοινό του ΣΥΡΙΖΑ, που ούτως ή άλλως πηγαίνει στην εκκλησία μόνο για τίποτε βαφτίσια ή για την Ανάσταση.
Το πρόβλημα για όποιον χρησιμοποιεί τέτοιες τακτικές δεν έρχεται προεκλογικά αλλά μετά τις εκλογές: ο Γιώργος Παπανδρέου κατέβηκε στον Πειραιά για τους αγρότες της Κρήτης, αλλά μετά χρειάστηκε να επιστρατεύσει τους ναυτεργάτες που τους μετέφεραν από τη μεγαλόνησο…
Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ: προορίζεται να αντιληφθεί μετά τις εκλογές ότι η καλλιέργεια συγκεκριμένων –και αντικρουόμενων –προσδοκιών σε συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων κάνει τζιζ. Και αν δεν έχεις τον Ρομπέρτο τερματοφύλακα, χορταίνεις γκολ.
