Ο Θόδωρος Πάγκαλος έχει δίκιο. Οι περισσότεροι από τους εκλεγμένους βουλευτές μοιάζουν πολύ σε εμάς, τους ψηφοφόρους, οπότε, αφού δεν έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις από τους εαυτούς μας, ας μην έχουμε κι από τους εκπροσώπους μας. Οι οποίοι είναι φυσιολογικό, στην ανάγκη τους να βρουν δυο αράδες δημοσιότητα, να ανασύρουν τις σταθερές μιας ζωής: τα σύμβολα της εθνικοφροσύνης οι δεξιοί (αρχαιότητες και παπάδες), τα σύμβολα του εθνολαϊκισμού οι αριστεροί (μουσεία εθνικής αντίστασης και Τσε Γκεβάρες). Στο κάτω κάτω, μπορεί να μην μπορούν να κατανοήσουν τα μεγάλα και δυσάρεστα θέματα της χώρας, τα συστατικά της χρεοκοπίας και την πολιτική των δακρύων, του αίματος και του ιδρώτα (κατά τον λυρικό Βαρουφάκη), αλλά ξέρουν και με το παραπάνω το μόνο πράγμα που έμαθαν αναλλοίωτο στο σχολείο και στο κόμμα: ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας. Ακόμα κι αν δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό που πρέπει να μας κάνει περήφανους, εμείς καλού κακού ας είμαστε –άλλωστε, το είπε κι ο Πρωθυπουργός στην Αμφίπολη και θα το ξαναπεί άμα πάει και στα Αντικύθηρα.

Το τελευταίο χτύπημα το έδωσαν 24 νεοδημοκράτες βουλευτές, οι οποίοι γκρινιάζουν επειδή επί 21 χρόνια βρίσκεται στις αποθήκες του Δήμου Αθηναίων ένα άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έργο του γλύπτη Γιάννη Παππά, το οποίο δεν έχει τοποθετηθεί πουθενά. Κι αυτό τους προσβάλλει. Γιατί στα Σκόπια, μες στο Κέντρο, όχι μόνο έχει στηθεί μια Ντίσνεϊλαντ με όλη τη μακεδονική δυναστεία, αλλά και οι οπλές του Βουκεφάλα των Σκοπίων είναι μεγαλύτερες από το κεφάλι του Βουκεφάλα στην παραλία της Θεσσαλονίκης;

Για τους εθνικόφρονες βουλευτές, χρειάζεται να κάνουμε ό,τι κάνουν οι φτωχούληδες των Βαλκανίων. Να τσακωνόμαστε για τα σύμβολα, τις σημαίες και τ’ αγάλματα. Κανείς δεν έχει σκεφτεί ότι η πόλη δεν χρειάζεται σύμβολα του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος. Χαζοί είναι οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικανοί που τοποθετούν σήματα του μέλλοντος στους δημόσιους χώρους αντί για αναπαραστάσεις του παρελθόντος; Κι αντί να συγκρινόμαστε με εκείνους, τρωγόμαστε με τα ρούχα μας συγκρινόμενοι με τον βαλκανικό επαρχιωτισμό;

Αλλά ξέχασα. Οι περισσότεροι στη Βουλή μάς μοιάζουν. Είναι ο καθρέφτης μας. Αυτό είναι το πρόβλημα.