Στην Αθήνα ή κάπου έξω από ‘δώ, στο Παρίσι; Στο Μαξίμου ή στο υπουργείο Οικονομικών; Με τον Πρωθυπουργό, με τους υπουργούς ή μόνο με τους υπηρεσιακούς;

Ο καβγάς για το πρωτόκολλο των επαφών με τους εκπροσώπους των δανειστών είναι τόσο παλιός όσο και το Μνημόνιο. Οταν ο Πρωθυπουργός συναντούσε ο ίδιος τους τροϊκανούς, είχε φουντώσει ολόκληρη φιλολογία για τον αν πρέπει ή δεν πρέπει ως αρχηγός κυρίαρχου κράτους να πέφτει στο επίπεδο των «χαρτογιακάδων». Τώρα, που διαπραγματεύεται μαζί τους μόνο διά των υπουργών και των συνεργατών του, η φιλολογία για τη μνημονιακή σκηνοθεσία βρήκε νέον αντι-ήρωα: τον Χρύσανθο Λαζαρίδη.

Η αλήθεια είναι ότι η κουβέντα αναζωπυρώθηκε κατά λάθος. Ο Λαζαρίδης δεν έκανε παρθενική εμφάνιση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Υπήρχε και πριν στο κάδρο –στην Αθήνα, στο Παρίσι αλλά και στα ραντεβού στην καγκελαρία –μαζί με τον έτερο πρωθυπουργικό σύμβουλο, τον Σταύρο Παπασταύρου. Ηταν μια στιγμιαία «έμπνευση» του υπουργού Οικονομικών που μετέτρεψε την παρουσία του σε πρόβλημα. Και σε καύσιμη ύλη για το παραπολιτικό ντελίριο που ακολούθησε.

Προτού καν εγκατασταθεί στο Μαξίμου, ήδη από τη θητεία του στην Ρηγίλλης, ο Λαζαρίδης είχε πολλές ευκαιρίες να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα ότι ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα του συμβούλου είναι να φταίει. Να προσφέρεται ως πρόχειρος στόχος. Γι’ αυτό και το «έχω στοχοποιηθεί και βάλλομαι» που είπε προχθές στους δημοσιογράφους μάλλον δεν πρέπει να ακουστεί ως παράπονο, αλλά ως διαπίστωση για τις δυσκολίες της δουλειάς.

Στα δυόμισι χρόνια που βρίσκεται στο Μαξίμου σπάνια έχει βγει στο φως της δημοσιότητας. Μία από τις πιο ηχηρές του εμφανίσεις ήταν τότε που με απανωτές συνεντεύξεις είχε υποστηρίξει τη θεωρία των δύο άκρων –στη λογική ότι «η στρατηγική της έντασης του ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτεί την ένταση της Χρυσής Αυγής». Ηταν μια στάση αναμενόμενη από εκείνον. Οχι γιατί με το ρετρό του παρουσιαστικό θυμίζει πολιτικό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Αλλά επειδή επιβεβαίωσε τον κανόνα ότι ο πρώην αριστερός είναι σαν τον πρώην καπνιστή: ο πιο σφοδρός πολέμιος της παλιάς του έξης.

Από όλους τους Χρύσανθους που έχει κατά καιρούς ενσαρκώσει –τον αντιστασιακό του Πολυτεχνείου, τον ακτιβιστή του «Δικτύου 21», τον στρατηγικό αναλυτή –ο σημερινός Λαζαρίδης μοιάζει να φοράει έναν ρόλο που του ταιριάζει.

Το ότι αυτή η διαπραγμάτευση με την τρόικα μπορεί και να είναι η τελευταία δεν την καθιστά περισσότερο εύκολη. Το αντίθετο. Η πολιτική και κοινωνική κόπωση και τα τεντωμένα νεύρα προμηνύονται εξελίξεις που δεν θα είναι γραμμικές.

Στη δίνη αυτού του χειμώνα βρίσκει τον ρόλο του και ο Λαζαρίδης: ένας πολιτικός – παλίμψηστο που έχει σπουδάσει θεωρία του χάους.

Τελευταία Νέα