Οπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική, το ένα καμιά φορά φέρνει τ’ άλλο. Ετσι μέχρι να πάει και να γυρίσει ο Αντώνης Σαμαράς από τη Χαλκιδική και να επιστρέψει ο Βαγγέλης Βενιζέλος από τη Νέα Υόρκη, η κυβέρνηση βρέθηκε να ζητεί ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Είναι ένας κλασικός ελιγμός με στόχο να γίνει ξανά συμπαγής η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Προτού όμως έρθει η ώρα της Ολομέλειας, καλό θα ήταν να σκεφτούν οι κυβερνητικοί εταίροι πώς φθάσαμε ώς εδώ.

Αβεβαιότητα για το αν βρίσκονται 180 βουλευτές να ψηφίσουν Πρόεδρο υπήρχε ούτως ή άλλως. Οπως υπήρχε και αστάθεια στην πολιτική συμπεριφορά του Φώτη Κουβέλη. Αυτό που δεν υπήρχε όμως ήταν μια προϊούσα αποστασιοποίηση μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία από κυβερνητικό δίδυμο άρχισαν να μετατρέπονται σε δύο κόμματα που φέρονται ως δυνάμει αντίπαλοι. Ηταν η αλλαγή αυτή που έφερε το ψυχρό προεκλογικό αεράκι.

Πράγματι η ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να ξαναζεστάνει την ενδοκυβερνητική ατμόσφαιρα. Ζητείται όμως ένα ευρύτερο κλίμα εμπιστοσύνης. Αυτό θέλει σαφές πολιτικό – οικονομικό σχέδιο, το οποίο η κυβέρνηση φαίνεται να το έχει, θέλοντας να οδηγήσει την τρόικα στην έξοδο και με εργαλείο το αφήγημα αυτό να χτίσει την ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτεί η εκλογή Προέδρου. Θέλει όμως και χειρισμούς που να εμπνέουν εμπιστοσύνη και να δείχνουν ότι οι κυβερνητικοί παίκτες είναι συντονισμένοι μεταξύ τους. Αυτή δεν ήταν ακριβώς η εικόνα που εδόθη στην πρεμιέρα των συναντήσεων με τους τροϊκανούς…

Σε επίπεδο κορυφής πάντως οι παράγοντες της συγκυβέρνησης επιμένουν ότι τα πράγματα με την τρόικα πάνε καλά και πως η πρόκληση της προεδρικής εκλογής θα αντιμετωπιστεί στην ώρα της, δηλαδή τον Φεβρουάριο. Το πρόβλημα, λένε, προκαλείται από την επιμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διακηρύττει ότι η κυβέρνηση καταρρέει και πως θα γίνουν αμέσως εκλογές, επικαλούμενη το γαϊτανάκι των δημοσκοπήσεων.

Ούτως ή άλλως, η ψήφος εμπιστοσύνης θα είναι χρήσιμη γιατί θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να παρουσιάσει τον σχεδιασμό της και να αντιμετωπίσει ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι χρήσιμη επίσης ως επαναβεβαίωση της δικομματικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και υπό την έννοια αυτή θα αποτελέσει χειρόφρενο στην ολισθηρή οδό της εκλογολογίας. Μετά όμως το κυβερνητικό όχημα θα πρέπει να επανεκκινήσει με σαφή προορισμό και χωρίς οι επιβάτες να προκαλούν ζιγκ – ζαγκ, γιατί μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη.

Τελευταία Νέα