Το καταλαβαίνω, είναι πολύ κουραστικό να ασχολούμαι καθημερινά με τον «απαραίτητο» κύριο Χρύσανθο (Λαζαρίδη), αλλά δεν ευθύνομαι εγώ. Η ευθύνη βαραίνει σχεδόν (είμαι ειλικρινής…) αποκλειστικά τον ίδιον. Για παράδειγμα, χθες. Εμφανίστηκε σεινάμενος – κουνάμενος στο υπουργείο Οικονομικών στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, με αποτέλεσμα ο συνήθως ψύχραιμος υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης να πάθει ένα μικρό εγκεφαλικό. Ο υπουργός είχε μείνει με την εντύπωση από προχθές το βράδυ, όταν έγιναν τριγωνικές επαφές με τον ίδιο και τους Σαμαρά – Βενιζέλο για τη σύνθεση της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας, ότι τελικά χθες δεν θα είχε τη χαρά να υποδεχθεί στο υπουργείο τη «μούρη» Χρύσανθος. Αλλά φευ, διαψεύσθηκε. Ο άλλος, σαν να μην έτρεχε τίποτε, ήταν εκεί.

Και όμως, κατά την επικοινωνία που είχε με τον πρόεδρο Βαγγέλη, μόλις συνελθόντα από το βαρύ jet lag (λόγω Νέας Υόρκης), ο προσεκτικός Γκίκας τον ειδοποίησε ότι «εγώ δεν θέλω να είναι εκπρόσωποι κομμάτων στη διαπραγμάτευση, μόνο οι αρμόδιοι υπουργοί».

–Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα, και οι δικοί μου επίσης.

–Με πιέζουν να δεχτώ τον Χρύσανθο, είπε ο Χαρδούβελης.

–Δικό σου θέμα, συνεννοήσου με τον Σαμαρά, του είπε ο πρόεδρος Βαγγέλης περισσότερο για να τον ξεφορτωθεί, διότι είπαμε: το jet lag δεν αστειεύεται.

Ενα μαντίλι, παιδιά

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι συνεννοήθηκε ο Χαρδούβελης με τον πρόεδρο Αντώνη, ο οποίος προχθές το βράδυ δεν μιλούσε, μούγκριζε (από τον πόνο) εξαιτίας ενός άγριου πονόδοντου που χθες τον έφερε στη χειρουργική καρέκλα του οδοντιάτρου (πρόεδρε συμπάσχω –το έχω περάσει και εγώ. Περαστικά).

Η ουσία είναι πως ό,τι και αν συνεννοήθηκε χθες την ώρα που θα ξεκινούσε η διαπραγμάτευση τού παρουσιάστηκε φάντης μπαστούνι ο «απαραίτητος» κύριος Χρύσανθος (Λαζαρίδης).

Ακολούθησαν και νέες… διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή του Χρύσανθου, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η έναρξη της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, με την τρόικα. Τελικά, το παλικάρι έμεινε στην αίθουσα, αλλά όχι για πολύ. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και τον είδαν να απομακρύνεται, παρέα με τον Σταϊκούρα και τον Μαυραγάνη, ένας πραγματικός αποσυνάγωγος, με το κεφάλι σκυφτό και το βλέμμα πέτρινο…

Δακρύζω…

Καπέλα

Ακουσα να κυκλοφορούν διάφορα σχετικά με την αποπομπή από τις διαπραγματεύσεις του «απαραίτητου» κυρίου Χρύσανθου, ώς και διαλόγους που διημείφθησαν, υποτίθεται, μεταξύ αυτού και του Γκίκα Χαρδούβελη. Δεν έχει την παραμικρή αξία να μεταφέρω κάτι από όλα αυτά εδώ. Θα πω μόνο ότι ο Χαρδούβελης έχει μια βαθιά απέχθεια για τα «καπέλα». Κάθε λογής. Και ο Χρύσανθος είναι, όπως και να το κάνεις, ένα «καπέλο». Ημίψηλο…

(Το ότι νωρίς χθες το βράδυ μού εξήγησε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τη συμμετοχή του Χρύσανθου στις διαπραγματεύσεις –προφανώς για να μη συντηρήσει άλλο την κρίση –δεν αλλάζει στο παραμικρό την εκτίμησή μου για το αν και πόσο ανέχεται τα καπελώματα.)

Προέχει η διαπραγμάτευση

Απευθύνθηκα και στους πασόκους για περισσότερα. Μου εξήγησαν ότι το πρόβλημά τους δεν είναι ο Χρύσανθος ούτε ο κάθε Χρύσανθος. Αυτό που τους απασχολεί είναι η πορεία της διαπραγμάτευσης. Οτι ο πρόεδρος Βαγγέλης έχει ειδοποιήσει αρμοδίως (και τον Χαρδούβελη πρωτίστως) ότι έχει το ελεύθερο της διαπραγμάτευσης αλλά όχι της συμφωνίας. Να το εξηγήσω πιο απλά: διαπραγματεύσου όσο θες, κατάληξε όπου θες, αλλά αν δεν συμφωνήσουμε κι εμείς, συμφωνία δεν υπογράφεται.

Οσο για το θέμα της παρουσίας του ΠΑΣΟΚ στη διαπραγμάτευση, ο πρόεδρος Βαγγέλης, ο οποίος όσο ήταν στη Νέα Υόρκη ελάμβανε αναλυτικό e-mail από τον Χρήστο Πρωτόπαπα για το πού πάει το πράγμα, άμα τη αφίξει του, είπε: «Αν στείλουν οι άλλοι άτομα στη διαπραγμάτευση, θα πάμε και εμείς».

Χρειάστηκε η επικοινωνία με τον Χαρδούβελη για να του πει ο υπουργός Οικονομικών ότι «η συμμετοχή εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ στις συνομιλίες στο Παρίσι ήταν μια ειδική περίπτωση και η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να θεσμοθετηθεί».

Ετσι κατέληξε (ο πρόεδρος) στο «δεν δίνουμε εν λευκώ επιταγή, θα ενημερωθούμε πρώτα για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, και μετά θα δούμε»…

Σκονάκι

Μια και σήμερα απ’ ό,τι φαίνεται θα με φάει η… τροϊκολογία, να σημειώσω ότι αισθητή είναι ήδη η απουσία του αγοριού με το θεληματικό πιγούνι, τους κοιλιακούς και το σκληρό βλέμμα Πολ Τόμσεν. Οπως και του κυριούλη Ματίας Μορς, εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για να ξέρετε τους δύο καινούργιους που τους αντικαθιστούν, αναφέρω αμέσως τα ονόματά τους, διότι μπορεί να πέσετε πάνω σε καμιά κάμερα στο Σύνταγμα και δεν θέλω να πιαστείτε αδιάβαστοι: πρόκειται για τους κυρίους Ρίσι Γκόγιαλ (ινδικής καταγωγής, εκπροσωπεί το ΔΝΤ αντί του αγαπημένου Πολ) και Ντέκλαν Κοστέλο, ο οποίος εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Την παρέα συμπληρώνει ο γνωστός κύριος Μαζούχ της ΕΚΤ.

Δόντι ήταν η αιτία

Στο μεταξύ η αναβολή της προγραμματισμένης για χθες συνάντησης του προέδρου Αντώνη με τον πρόεδρο Βαγγέλη πυροδότησε πλήθος σεναρίων για τους λόγους που την προκάλεσαν. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Ούτε καν το jet lag του προέδρου Βαγγέλη (το ξεπέρασε, μου είπε ένας δικός του, δεν έχει τέτοια προβλήματα ο πρόεδρος…). Εκείνο που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μετάθεση της συνάντησης για σήμερα το απόγευμα ήταν η επέμβαση στα δόντια που έκανε ο πρόεδρος Αντώνης –και βλαστήμαγε την ώρα και τη στιγμή που την έκανε, από τον πόνο…

Καθένας με τον πόνο του

Πονόδοντο έχει ο πρόεδρος Αντώνης, αλλά αυτόν με τίποτε δεν θα τον συγκρίνω με τον… πονοκέφαλο που αντιμετωπίζει ο πρόεδρος του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένος με την κυρία Ραχήλ «δώστε μου κάγκελα να τα πηδήσω» Μακρή, η οποία εξακολουθεί να του βγάζει τη γλώσσα. Σαν δεν ντρέπεται, αυτό θα πω μόνο…

Αναφερόμενος, δε, στα πάθη του προέδρου Πάνου, και δεδομένης της τάσης του για υποβολή αγωγών (για τις οποίες όταν τις υποβάλλει απαιτεί… εκατομμύρια, αλλά όταν φτάνει η ώρα της εκδίκασης ζητάει λόγω δικαστικού ενσήμου που πρέπει να καταβάλει μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες αποζημίωση, χα!), τον ενημερώνω εγκύρως ότι οσονούπω θα παραλάβει άλλη μία!

Οπως με ενημέρωσε ο… κοινός μας φίλος Αδωνις (Γεωργιάδης), του τη στέλνει σε συσκευασία δώρου, διότι ο πρόεδρος Πάνος… πάνω στην ταραχή του απ’ ό,τι του συμβαίνει άρχισε πάλι να τον αποκαλεί ακροδεξιό, ναζιστή κ.λπ., τα οποία ο Αδωνις δεν τα σηκώνει με τίποτε αυτά…

Τέλεια, όχι πραγματικά, τέλεια!