Ηταν μια παραίτηση που λειτούργησε περισσότερο ως υπόμνηση του αξιώματος. Θυμηθήκαμε ότι το ΠΑΣΟΚ είχε τομεάρχη Οικονομικών επειδή ο τομεάρχης παραιτήθηκε.

Ο Φίλιππος Σαχινίδης εδώ και καιρό δεν μετείχε στην –όποια –κομματική ζωή. Η ιδιότητά του καταγραφόταν μόνο στο τέλος των οικονομικών αναλύσεων που δημοσίευε στον Τύπο. Πολιτευόταν και έγραφε σαν να ήταν ανεξάρτητος παρατηρητής.

Αυτή η αποστασιοποίηση έγινε εκκωφαντική όταν ανακοινώθηκε ότι δεν είχε επιλεγεί για να εκπροσωπήσει το ΠΑΣΟΚ στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα στο Παρίσι. Το ρήγμα όμως λένε ότι είχε ανοίξει πολύ νωρίτερα. Από τις αρχές του 2013, όταν ο Σαχινίδης επιχειρούσε να δικτυωθεί με ενεργά και απολωλότα στελέχη που είχαν έρθει στα κομματικά πράγματα επί Παπανδρέου. Το νέφος καχυποψίας που δημιουργήθηκε τότε στις σχέσεις του με τον Βενιζέλο δεν διαλύθηκε ποτέ.

Ο Σαχινίδης ανήκει στους ελάχιστους που παραμένουν επί σκηνής από τη χαμένη γενιά του ΠΑΣΟΚ. Βοήθησε, βέβαια, το 2012 και η αριθμητική των κατανομών του εκλογικού συστήματος.Oι περισσότεροι της «σειράς» του στην κομματική επετηρίδα είναι σήμερα εκτός πολιτικής. Εκείνος επέζησε παρότιβρέθηκε υφυπουργός Οικονομικών στο καμίνι της πρώτης μνημονιακής κυβέρνησης. Ηταν οι εποχές που οι παλιές καραβάνες του ΠΑΣΟΚ –βλέπε Χρήστος Παπουτσής –μπορούσαν να του κουνάνε το δάχτυλο από το βήμα της Βουλής, υπενθυμίζοντάς του τίνος κόμματος είναι υφυπουργός και τι ψυχή έχει αυτό το κόμμα.

Ολα αυτά ηχούν πια ως υπόκωφες κραυγές που μόλις ακούγονται κάτω από τα μπάζα της Μεταπολίτευσης. Σήμερα οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κοιμούνται και ξυπνάνε με άλλες αγωνίες. Με την αγωνία που τους κάνει να μην κρύβουν τη ζήλεια τους για την τύχη του Σαχινίδη να πολιτεύεται στη Λάρισα –μια περιφέρεια που θα δώσει έδρα στο ΠΑΣΟΚ, ακόμη και αν η επίδοση του κόμματος είναι λίγο πάνω από το εκλογικό όριο.

Σε αυτό τον απειλούμενο βιότοπο, ο Σαχινίδης επιβιώνει ως είδος υβριδικό. Ως η ασυνήθιστη εκείνη περίπτωση πολιτικού που μπορεί να αγορεύει και στα καφενεία της Ελασσόνας και σε ένα συνέδριο του «Economist». Ως ο δόκτωρ των Οικονομικών –με το γρουσούζικο διδακτορικό στις αδυναμίες των οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου –που μπορεί να εξηγήσει σε λαγαρή λαρισαϊκή διάλεκτο γιατί ο εθνικός κεϊνσιανισμός δεν μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση.

Δικαιολογούν αυτές οι ιδιότητες φιλοδοξίες πέραν μιας επανεκλογής; Φαντάζεται ο Σαχινίδης τον εαυτό του ως κάτι παραπάνω από βουλευτή; Οποια κι αν είναι η απάντηση, στο παρόν κομματικό σκηνικό το ερώτημα ακούγεται εκτός θέματος. Οπως θα το έλεγαν στο δριμύ καλοκαίρι του κάμπου: σαν να ψάχνεις ίσκιο μες στην καρκαμπίλα.

Τελευταία Νέα