Η Ντενίζ Μάινα γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1966. Ο πατέρας της ήταν μηχανικός, εξαιτίας της δουλειάς του η οικογένεια μετακόμισε τα επόμενα 18 χρόνια 21 φορές: Παρίσι, Αμστερνταμ, Λονδίνο, Μπέργκεν και ενδιάμεσα ξανά Σκωτία. Η περιπλάνηση αυτή, στην πιο τρυφερή ηλικία, διαμόρφωσε την κοσμοθεωρία της, της ενέπνευσε την πεποίθηση πως ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό και το ανεξάρτητο έθνος-κράτος είναι ένας μηχανισμός παρωχημένος. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που θα ψηφίσει «όχι» σήμερα στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας.

Φοβάται πως η διαίρεση, κάθε διαίρεση, εξυπηρετεί μόνο τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις∙ και πως οι μεγάλες και υπερήφανες ιδέες του Εθνους και της Αυτονομίας σπάνια ωφελούν, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αλλά και αυτό μπορεί να φανεί αιώνιο, τους λιγότερο προνομιούχους. Θεωρεί πως σε αυτόν τον υπερθερμαινόμενο κόσμο, που αλλάζει με εντυπωσιακή ταχύτητα, η δημιουργία ενός μικρού, πλούσιου σε πετρέλαια κράτους δεν συμφέρει κανέναν, ούτε καν τους Σκωτσέζους. Πιστεύει ότι η συλλογική λήψη αποφάσεων είναι απαραίτητη για την επίλυση των σημερινών συγκρούσεων και το μέλλον του πλανήτη. Αλλά η συλλογική σκέψη είναι στα μάτια της σπάνια, «προτιμούμε ακόμα να σκεφτόμαστε τον κόσμο μας με μέτρο το άτομο».

Η Ντενίζ Μάινα είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και δραματουργός, από τις πιο γνωστές στη Σκωτία. Στον κύκλο των σκωτσέζων καλλιτεχνών και διανοουμένων, έγραφε χθες στη Λιμπερασιόν, βασιλεύει μια σιωπηρή συναίνεση υπέρ της ανεξαρτησίας. Λίγοι είναι αυτοί που θα ψηφίσουν σήμερα «όχι». Ακόμα λιγότεροι είναι εκείνοι που αρνήθηκαν να κάνουν καμπάνια υπέρ της προσωπικής τους θέσης. Σε αυτή τη διπλή μειοψηφία ανήκει η Μάινα. Γιατί δεν είναι σίγουρη ότι έχει δίκιο. Δεν έχει καμία βεβαιότητα. Συνειδητοποιεί πως κατέληξε στη θέση όπου κατέληξε μέσα από τις προσωπικές της εμπειρίες. Για αυτό και δεν συμμετείχε στην εκστρατεία υπέρ του «όχι», μόνο στις συζητήσεις που έγιναν.

Και έγιναν πολλές συζητήσεις. Επί έναν ολόκληρο χρόνο, γραφεία και καφέ, σπίτια και σόσιαλ μίντια μετατράπηκαν σε ένα δημόσιο φόρουμ όπου οι άνθρωποι αντάλλασσαν επιχειρήματα, αποδεχόμενοι την πολυπλοκότητα της συζήτησης. Για τη σκωτσέζα συγγραφέα, αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, μεγαλύτερη και από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος: η επανάσταση των πολιτών που έγινε στη Σκωτία, κάτω από τα ραντάρ του εθνικού Τύπου. Ο τρόπος που γίνεται η πολιτική, επιμένει, άλλαξε για πάντα, και άλλαξε προς το καλύτερο.

Τελευταία Νέα