Το καταλάβαμε. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι στο στάδιο του πλησιάσματος κοινωνικών ομάδων και κατηγοριών, προκειμένου να του εμπιστευτούν, οψέποτε, την ψήφο τους. Για να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τους θρησκευτικούς θεσμούς οργάνωσε ολόκληρη σκηνοθεσία, με την επίσκεψη στο Aγιον Oρος, και χθες στη ΔΕΘ απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι να κάνει αναφορά στον χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Οπότε, μη σας κάνει εντύπωση ούτε η δήλωσή του «Από τη Θεσσαλία και πάνω είμαι με τον ΠΑΟΚ», καθόσον ο ΠΑΟΚ, το θέλουν – δεν το θέλουν οι θεσσαλονικείς οπαδοί των υπόλοιπων ομάδων (του Αρη και του Απόλλωνα Καλαμαριάς), είναι πλέον η μόνη ισχυρή ποδοσφαιρική δύναμη της πόλης. Αλλά και πριν πάρει κεφάλι, ήταν, ούτως ή άλλως, η ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς.

Πριν, όμως, η οικονομική κρίση αλλά και η τεράστια ηθική κρίση του ποδοσφαίρου οδηγήσουν μακριά από την Α’ κατηγορία τις άλλες ιστορικές ομάδες της πόλης, τον Ηρακλή και τον Αρη (ο Απόλλων Καλαμαριάς είναι άλλου τύπου φαινόμενο, πιο πολύ συνυφασμένο με την εποχή ακμής του Χάρρυ Κλυνν), δεν ίσχυε το μονοπώλιο και οι Θεσσαλονικείς στέγαζαν την αθλητική περηφάνια τους κάτω από ομάδες με συγκεκριμένα, διακριτά χαρακτηριστικά.

Ο Ηρακλής («το Ηρακλάκι», κατά τον χαρακτηρισμό του Σπύρου Βούγια) είναι η παλαιότερη ομάδα της πόλης. Εξέφρασε την αριστοκρατία και, ανέκαθεν, δεν ήταν ο μαζικός σύλλογος. Ο Αρης, με τη σειρά του, ως ιστορικά η ομάδα της αστικής τάξης (και σε μεγάλο βαθμό του εβραϊσμού της Θεσσαλονίκης), πήρε οπαδούς από τον Ηρακλή και, μολονότι τα τελευταία χρόνια η διακριτή ταυτότητα δεν είναι χαρακτηριστικό των ομάδων, κατάφερε να είναι τμήμα μιας κουλτούρας που αποθεώνει το αθλητικό ιδεώδες.

Ο ΠΑΟΚ, εξαρχής, δημιουργήθηκε για να εκφράσει το προσφυγικό στοιχείο. Πολύ σύντομα έγινε η ομάδα της φτωχολογιάς, αλλά πολύ συχνά ταυτίστηκε με τους ισχυρούς πολιτικούς της πόλης (ανάμεσά τους, Τσοχατζόπουλος και Βαγγέλης Βενιζέλος), εξέφρασε τις ιδέες του ανταγωνισμού της αποκαλούμενης συμπρωτεύουσας με το κέντρο και πολύ πιο συχνά από τις άλλες ομάδες της πόλης οι οπαδοί του επέδειξαν χουλιγκανικές συμπεριφορές.

Παρ’ όλα αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας, από τη σκοπιά του, διάλεξε με όρους ισχύος. Αρα εκτιμάται ότι διάλεξε σωστά. Η αξιωματική αντιπολίτευση, ανεξαρτήτως της ουσίας του λόγου της (προσωπικώς, πιστεύω ότι λείπει η συνθετότητα στις αναλύσεις της και στις προβλέψεις της), συμπεριφέρεται διεκδικώντας σφαίρες επιρροής. Ενας πολιτικός που απλώς διεκδικεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ενότητες ψηφοφόρων και της Θεσσαλονίκης, δεν ενδιαφέρεται για τη μελαγχολία ούτε των αρειανών ούτε και των ηρακλειδών.

Τελευταία Νέα