Οι ταγοί της δημόσιας ζωής έχουν πολλούς τρόπους να εκφράζουν την πολιτική τους ταυτότητα. Ο ιδανικότερος είναι αυτός κατά τον οποίο ο πολιτικός (σε αυτόν παραπέμπει η έννοια ταγοί της δημόσιας ζωής) αποφεύγει να πάρει θέση, ιδιαίτερα σε θέματα που αν εκτεθεί συγκεκριμένα μπορεί να χάσει ψήφους είτε από τη συντηρητική, την εσωστρεφή πλευρά των ψηφοφόρων του είτε από την εξωστρεφή και κοσμοπολίτικη. Υπάρχει, π.χ., θέμα με το Μεταναστευτικό; Ο σωστός υπουργός θα κάνει μια δήλωση του τύπου «δικαιώματα στους μετανάστες, ασφαλείς πόλεις». Ή κινδυνεύουν τα Ταμεία, άρα και οι συντάξεις; «Συνετή διαχείριση, προστασία όσων έχουν κατοχυρώσει δικαιώματα». Και πάει λέγοντας.

Σε αυτή τη σχολή των δημόσιων προσώπων συμμετέχουν, κυρίως, οι πολιτικοί στους οποίους δεν βασίζονται οι κυβερνήσεις για να προωθήσουν τα προγράμματά τους. Στην τελευταία κυβέρνηση, που συχνά επικρίνεται ως εργαλειακή και λαϊκιστική, πολλά τέτοια πρόσωπα έχουν συμβάλει στις επικρίσεις που η κυβέρνηση έχει δεχτεί. Ανάμεσά τους, ωστόσο, είναι και ορισμένα που απλώς αναλώνονται σε ρητορικές γενικεύσεις και μόνο. Στα πρόσωπα αυτά συγκαταλέγεται ο κατά τα άλλα ευειδής, αφού ήταν και συνεχίζει να είναι ο αγαπημένος των λαϊκών και φωνακλάδικων ζωνών των καναλιών, υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος. Μιλώντας στο Mega για το μείζον θέμα της ανεργίας, απάντησε ως εξής:

«Επειδή έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, έχω ως υπουργός το ιερό δικαίωμα να συμμαχήσω ακόμα και με τον Διάβολο για να διατηρήσω θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, έστω και αν αυτές δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικές».

Τι λέει ο υπουργός; Οτι θα κάνω τα πάντα για να διατηρήσω θέσεις εργασίας στο Δημόσιο διότι αυτό μπορώ να το κάνω. Και ότι, εντάξει, ξέρω πως πολλές θέσεις εργασίας του Δημοσίου δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια της παραγωγικότητας που θέτει ο ιδιωτικός τομέας, αλλά τι σημασία έχει; Ας πάει και το παλιάμπελο.

Δεν ξέρω αν είναι ηθελημένο, αλλά πάντως η παραπάνω δήλωση έχει έναν κυνισμό, που δείχνει ότι μέρος του πολιτικού προσωπικού (έστω οι «ψιλοί», οι πελταστές του, αυτοί που δεν επηρεάζουν ουσιαστικά το γίγνεσθαι) είτε δεν έχει κατανοήσει τη βαθύτερη αιτία της χρεοκοπίας είτε δεν μπορεί να την κατανοήσει.

Αλλά είτε έτσι είτε γιουβέτσι, η ουσία είναι ότι ο υπουργός Εσωτερικών υπόσχεται στην εκλεκτή πελατεία του θέσεις εργασίας από τις οποίες το κοινωνικό σύνολο (που τις πληρώνει) δεν πρέπει να περιμένει ανταποδοτικότητα απ’ αυτές. Θέσεις που, απλώς, δεν θα διευρύνουν τη δυσαρέσκεια ενός μέρους των πολιτών προς τον συγκεκριμένο υπουργό.

Προσωπικώς, αν ήμουν δημόσιος υπάλληλος, θα θεωρούσα συκοφαντική την εν λόγω δήλωση. Και θα ζητούσα από τον υπουργό τα ρέστα.

Τελευταία Νέα