Εχουμε περάσει τόσα, η δημόσια διοίκηση έχει μπει πολλές φορές στο στόχαστρο εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς της, οι μεταρρυθμίσεις αναβάλλονται, καθυστερούν, παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, παρακάμπτονται. Η εμπλοκή του πολίτη με τις υπηρεσίες είναι, πολύ συχνά, αιτία απελπισίας του και αυτό διότι, ακόμη και όπου έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται η νέα τεχνολογία, το σύστημα έχει τον τρόπο του να παράγει καινούργια γραφειοκρατία.

Αλλά ποιος θα το πίστευε ότι η ελληνική, παραδοσιακή γραφειοκρατία συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της ακόμη και στις εκλογικές αναμετρήσεις –αθάνατη, απέναντι από σύγχρονους μηχανισμούς μετρήσεων, από εταιρείες δημοσκοπήσεων, από exit polls, από εταιρείες που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώνουν και να κοινοποιούν πολύ σύντομα και τις τάσεις του εκλογικού σώματος και τα αποτελέσματα;

Εκεί όπου εμφανίζεται η μεγάλη εικόνα, οι νέες τεχνολογίες κάνουν αξιοθαύμαστα τη δουλειά τους. Τι γίνεται όμως μέσα στο εκλογικό τμήμα, στο πεδίο της χαμηλής καθημερινότητας της διαδικασίας –εκεί όπου η εκλογή γίνεται όπως και το 1974, με μόνη διαφορά ότι πλέον οι φάκελοι είναι αυτοκόλλητοι και δεν χρειάζεται να τους σαλιώνουμε;

Ιδού πώς περιγράφει τη ζωή στο εκλογικό τμήμα ο δικηγόρος Θεσσαλονίκης Χάρης Πεϊτσίνης, εξαιρετικός νομικός, συγγραφέας, αλλά προπάντων δραστήριος πολίτης, ο οποίος είχε διοριστεί δικαστικός αντιπρόσωπος στις δύο αναμετρήσεις των Κυριακών που προηγήθηκαν:

«Στις ευρωεκλογές κατήλθαν χοντρικά 1.200 υποψήφιοι. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος, εν έτει 2014, όφειλε να αντιγράψει τα ονόματά τους τέσσερις φορές (μία για το Πρωτοδικείο, μία για τον περιφερειάρχη, μία για τον αντιπεριφερειάρχη και μία για τον δήμαρχο). Κατόπιν θα έγραφε για πέμπτη φορά συνδυασμούς και ονόματα στα Βιβλία Διαλογής, άρα όλα τα παραπάνω επί πέντε. Μετά τις εκλογές, στην καταμέτρηση, οφείλει να μονογράφει ψηφοδέλτια και σταυρούς. Με μέσο όρο σταυρών 4 ανά ψηφοδέλτιο επί τετρακόσια ψηφοδέλτια συν τη γενική μονογραφή, ο αντιπρόσωπος έπρεπε να βάλει 2.000 μονογραφές.

Και στο τέλος, φυσικά, στο 90% των υποψηφίων που δεν «σταυρώθηκαν», όφειλε να γράψει ότι έλαβαν μηδέν (αριθμητικώς: 0) σταυρούς. Δηλαδή, περίπου χίλια μηδενικά επί πέντε, ήτοι πέντε χιλιάδες μηδενικά –χειρόγραφα.

Για καθήστε να βάλετε πέντε χιλιάδες μηδενικά και δύο χιλιάδες μονογραφές: οι πιθανότητες είναι να τελειώσετε ξημέρωμα, αφού θα έχετε πρώτα φλερτάρει με την ιδέα να κάψετε το εκλογικό τμήμα χορεύοντας γυμνοί γύρω του τον χορό της βροχής.

Και όλα αυτά εν έτει 2014. Φυσικά το μόνο σίγουρο με όλη τούτη την αρχαιολογία είναι το λάθος. Η απαρχαιωμένη γραφειοκρατία εκτρέφει έτσι έμμεσα την ακούσια νοθεία των αποτελεσμάτων και την παντελή έλλειψη αποδοτικότητας».

Τελευταία Νέα