Κερδοσκόπος ο αγαπητός

Βγήκαμε στις αγορές, βγήκαμε και στη δοξασμένη ελληνική περιφέρεια: ουρές τα αυτοκίνητα τη Μεγάλη Πέμπτη το απόγευμα στους εθνικούς δρόμους, παρά τη χριστουγεννιάτικου τύπου κακοκαιρία. Μήπως η κρίση τέλειωσε και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Εντάξει, η κρίση είναι εδώ –και θα παραμείνει. Ενα πράγμα όμως είναι βέβαιο: κάτι βλέπουν όλοι αυτοί οι ξένοι –τους οποίους τώρα αποκαλούμε επενδυτές, ενώ πριν από τέσσερα χρόνια λύκους των αγορών τους ανεβάζαμε, κερδοσκόπους τους κατεβάζαμε.

Η διαφορά είναι μεγάλη –και όχι μόνο χρονικά: τότε άρχιζαν να τρέχουν στο άκουσμα της λέξης Ελλάδα, ενώ τώρα συνωστίζονται για να επιστρέψουν. Με τα λεφτά τους, εννοείται. Γιατί συνωστίζονται;

Η απάντηση στον καπιταλισμό είναι μία –και μοναδική: Οπως τότε μύριζαν ζημιές, τώρα οσμίζονται ευκαιρίες. Κέρδη. Υπεραξίες. Διαλέγετε και παίρνετε. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Μόνο διαφορετικές αναλύσεις σχετικά με το γιατί οσμίζονται ό,τι οσμίζονται.

Αν ρωτήσετε στην κυβέρνηση θα σας πουν ότι το κύμα των επενδυτών είναι δική τους επιτυχία –επειδή η Ελλάδα χάρη στις θυσίες των πολιτών είναι πλέον μία αξιόπιστη χώρα μεγάλων ευκαιριών. Α, και ότι ακόμα δεν έχετε δει ούτε την αρχή της επενδυτικής εποποιίας.

Αν ρωτήσετε στον ΣΥΡΙΖΑ θα σας απαντήσουν ότι οι κερδοσκόποι δεν έχουν σοβαρό σκοπό. Οτι δεν σχεδιάζουν να έρθουν για να μείνουν αλλά για να κάνουν αρπαχτή, αφού η κυβέρνηση τα ξεπουλάει όλα –αλλά εμείς θα τα πάρουμε πίσω και όλα τα σχετικά.

Το πιο ωραίο είναι ότι σε έναν βαθμό μπορεί να έχουν δίκιο και οι δύο πλευρές. Αλλά μία χώρα που έκαψε οίκους, funds και άλλες κερδοσκοπικές δυνάμεις πριν από δύο χρόνια, κάπως πρέπει να πληρώσει την επιστροφή των επενδύσεων. Οι λύκοι των αγορών έρχονται, οι τίγρεις της τρόικας ετοιμάζονται να αναχωρήσουν. Και αυτοί, όχι για το Πάσχα…