Το πρώτο το είπε ο Κωστής Παλαμάς, το δεύτερο ο Μάνος Χατζιδάκις, το τρίτο η UNESCO, εσάς όμως σας συμβουλεύω να μην πείτε ακόμη τίποτα. Τουλάχιστον όχι προτού ακουστούν όλες οι γλώσσες του κόσμου οι οποίες, σημειωτέον, είναι πολύ πιο αθώες από την ιδεολογία των χρηστών τους. Βρήκα ένα τέτοιο σπάνιο απόσπασμα ειπωμένο σε μια εξίσου σπάνια γλώσσα. Το έβγαλε για χάρη μας από το αρχείο του ο Κώστας Ρεσβάνης, άνθρωπος που έγραψε ιστορία σε αυτήν εδώ την εφημερίδα, ο οποίος το ακαδημαϊκό 1978-79 πήρε συνέντευξη από τον πρώτο έλληνα Ρομά (ή Τσιγγάνο ή όπως σας βολεύει) που αποφοίτησε ποτέ από ελληνικό πανεπιστήμιο, και συγκεκριμένα από το πολύφερνο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. «Μη περιμένετε να γίνουν σαν εσάς οι Ρομά. Εσείς πρέπει να τους μάθετε τους νόμους και τους όρους συμβίωσης με ειδικούς επιστήμονες στους καταυλισμούς. Να τους φέρεστε και να τους τιμωρείτε όπως κάνετε με τους δικούς σας και κυρίως να πείσετε ή και να τιμωρείτε τους γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο». Ηταν πολιτικός μηχανικός, θυμάται ο Κώστας Ρεσβάνης, και επέμενε ιδιαιτέρως στο θέμα του σχολείου. Με πειθώ ή με τιμωρία, με πτυχίο ή με ημιφορτηγό, αδιάφορο. Η ζωή του άλλου είναι απείρως πολυτιμότερη από τη δική μας ανάγκη για φολκλόρ, λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο.