Αθηνούλα (1). Υποκοριστικό του κύριου ονόματος Αθηνά. Ετσι βαφτίζεται το σχέδιο αναμόρφωσης της Στοιχειώδους Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Το σχέδιο αποτελεί τμήμα του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδιασμού που εκπόνησε πρώην μεγάλο κόμμα, το οποίο ξόδεψε για τον σκοπό αυτό άπειρο χρόνο και χρήμα με αποτέλεσμα να εμφανίζει σήμερα μαύρη τρύπα στα οικονομικά του που, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ανέρχεται σε 115 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή είναι, λοιπόν, η αλήθεια: το πρώην μεγάλο κόμμα χρεοκόπησε χάριν του μέλλοντος της χώρας. Ολα τα άλλα αποτελούν ανεύθυνες διαδόσεις και χυδαίες λασπολογίες. Μάλιστα.

Αθηνούλα (2). Ονομάστηκε έτσι κατ’ αναλογίαν προς το σχέδιο για την Ανώτατη Eκπαίδευση που ψηφίστηκε πρόσφατα και απεκλήθη «Αθηνά». Αν λέμε «Αθηνά» την τριτοβάθμια, πώς πρέπει να πούμε την πρωτοβάθμια; Αυτό σκέφτηκαν οι νονοί του σχεδίου και κατέληξαν στη σχετική απόφαση. Αναγνώρισαν έτσι ένα είδος συνέχειας που διαπερνά σαν νήμα όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Πρόκειται για το νήμα της σοφίας της οποίας θεά, ως γνωστόν, είναι η Αθηνά. Κι αν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ το πρόσωπο της θεάς αρτιώνεται και αποκαλύπτεται στο ακέραιο, η διαδικασία ξεκινά από πιο νωρίς, από το Δημοτικό, όπου μπορούμε να υποθέσουμε ότι η σοφία κάνει τα πρώτα της βήματα σαν κλάσμα, σαν υποκοριστικό, σαν μικρή Αθηνούλα. Εν πάση περιπτώσει το σχέδιο «Αθηνούλα» προβλέπει πολλά και διάφορα ρηξικέλευθα και πρωτοποριακά. Ενδεικτικά αναφέρουμε: απαγορεύεται η μεταφορά αρμοδιοτήτων του δασκάλου στον γονιό, αποθαρρύνεται η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων του γονιού σε «ειδικούς», θεσμοθετείται η περιοχή «ελεύθερου χρόνου και παιχνιδιού», «τιμωρούνται» η χρήση του Διαδικτύου και η παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων πέραν του ενός ημιώρου την ημέρα κ.ο.κ. Βλέπουμε τελικά ότι το πρώην μεγάλο κόμμα, επαναστατικό εκ φύσεως, διατύπωσε τελικά μιαν ουτοπία, οπότε χαλάλι τα έξοδα και η μαύρη τρύπα! Υπάρχει ουτοπία χωρίς κόστος;

DNA. Μεγάλη ανακάλυψη. Δομεί τις ατομικές και τις συλλογικές ταυτότητες, π.χ. την ταυτότητα του Μήτσου και την αντίστοιχη του Ελληνα ή, πιο σωστά, του Ελληνάρα. Ειδικά ο τελευταίος διαθέτει το πιο πλούσιο DNA ως άθροισμα αρνητικών χαρακτηριστικών: δεν είναι ρατσιστής, φοροφυγάς και φονεύς του αδελφού του. Είναι περιττό να λεχθεί ότι στο DNA αυτό στηρίζεται το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης που επεξεργάζονται αυτήν την ώρα οι πάσης φύσεως αυτουργοί της εθνικής διάλυσης ελπίζοντας και στη συνδρομή του Αγίου Φωτός, μέρες που ‘ναι!

επιστήμες. Μιλώντας για την αυτοαλλοτρίωση του ανθρώπου που τίθεται στην υπηρεσία της πώλησης του εαυτού του και της πραμάτειας του (βλ. λήμμα «Διαφήμιση»), σου ‘ρχεται στον νου το σύγχρονο παζάρι μιας «επιστήμης», όπως η οικονομική, όπου κάποια εργαλεία (π.χ. μαθηματική ανάλυση, στατιστική) τίθενται στην υπηρεσία της προφητείας. Το κοινωνικό σώμα νοεί τον εαυτό του με όρους βιολογικού σώματος που απευθύνεται στους γιατρούς ζητώντας προληπτικό έλεγχο και διάγνωση. Το σύνολο, όπως και τα άτομα υπό συνθήκες κυριαρχίας της ιατρικής – ασφαλιστικής – προληπτικής ιδεολογίας, αισθάνεται μονίμως σαν ασθενής σε κατάσταση εκκρεμότητας. Αυτήν την εκκρεμότητα της ασθένειας ονομάζει υγεία.

σύνορα. Πορώδη για τα εμπορεύματα, ανύπαρκτα για το κεφάλαιο, τείχος για τους ανθρώπους. Τα επώνυμα προϊόντα που κατασκευάζει ο Μπανγκλαντεσιανός χάρη στο ανταγωνιστικό (διάβαζε: σχεδόν ανύπαρκτο) μεροκάματο που εισπράττει, εισέρχονται στην Ελλάδα κανονικά και με τον νόμο. Οταν, όμως, εισέρχεται ο ίδιος (κατά κανόνα παρανόμως) η Ελλάδα γίνεται Μανωλάδα και τον υποδέχεται αναλόγως.

Λευτέρης Βογιατζής

Κι όμως, δεν ξαναπαίξαμε μαζί. Λέγαμε πως κάποια στιγμή θα γίνει. Ισως δεν θέλαμε να το πάρουμε απόφαση πως φτάσαμε πια στην ηλικία «να ξανανταμώσουν οι παππούδες». Ισως δεν θέλαμε να το πιστέψουμε πως ήμασταν ή θα γινόμασταν ποτέ παππούδες. Ισως να θέλαμε να είχαμε μείνει στην ηλικία εκείνη και σ’ εκείνη την εποχή όπου, πεσμένοι στα τέσσερα, στο πάτωμα της Βασιλέως Γεωργίου, ψάχναμε τους χαμένους, υποτίθεται, φακούς επαφής του Τάκη Χορν, που αποδείχτηκε ότι βρισκόντουσαν κανονικά στη θήκη τους, εκεί, στο ράφι του μπάνιου. Ισως αυτό να ήταν τελικά όχι μια σκηνή βγαλμένη από τη ζωή αλλά μια πρόβα για μια παράσταση που δεν έμελλε ποτέ να γίνει. Εγιναν, όμως, άλλες. Ευτυχώς, Λευτέρη μου.

Τελευταία Νέα