Αναζήτηση
Σήµερα µαζί µε τα άλλα παιδιά που δίνουν εξετάσεις σε λύκεια, πανεπιστήµια και λοιπά Ιδρύµατα, δίνει και η καλή µου µαθήτρια από την Ουκρανία εξετάσεις για το δίπλωµα Ελληνοµάθειας. Ξέρω ότι πήγε µε αγωνία, ότι ξενύχτησε διαβάζοντας χθες, όπως και τις προηγούµενες µέρες. Ηταν χλωµό, παραπάνω από το συνηθισµένο, το λευκό της πρόσωπο. Πέρασε µέρες µε υπερβολική προσπάθεια που ελπίζω να ευοδωθεί, να πείσει τους εξεταστές ότι οι γνώσεις της στην ελληνική αξίζουν ένα δίπλωµα, τουλάχιστον.
Δεν περιορίστηκε βέβαια µόνο στα δικά µου ερασιτεχνικά µαθήµατα.Τους τελευταίους µήνες µόνο ερχόταν στη δική µας τάξη, δύο φορές την εβδοµάδα συνυπήρχε µε µαθητές από την Αίγυπτο και τη Γουινέα, τη Ρωσία, την Αλβανία, το Μαρόκο, την Τουρκία, τη Ρουµανία. Κορίτσια απόχώρες τουπρώην υπαρκτού σοσιαλισµού µε ευκολία στη µάθηση, επειδή από µικρά πηγαίνουν σχολείο και µαθαίνουν να µαθαίνουν, κάνουν µαζί µου υποµονή, περιµένοντας ευγενικά τα πιο αργά αγόρια άλλων ηπείρων, µε πολύ διαφορετικές γλώσσες στα µπαγκάζια τους και χωρίς αρκετή εκπαιδευτική ζωή. Η συνύπαρξη αυτή είναι από µόνη της ένα µεγάλο σχολείο για όλους, κυρίως για µένα. Εµαθα µαζί τους πολλά πράγµατα: για τις χώρες τους, τις συνήθειες, τις ανάγκες, τις περιπέτειες και τις αντοχές τους, και ακόµα ένα σωρό πράγµατα για την ελληνική γλώσσα, που µόνο αν τη διδάξεις µαθαίνονται, και ένα σωρό πράγµατα για την Ελλάδα και τον εαυτό µου, που µόνο αν τα κοιτάξεις µε τα νεανικά µάτια των µαθητών µου από ξένες χώρες τα βλέπεις. Τα δίωραπ ου έχω περάσει µαζί τους τα τελευταία πέντε χρόνια έµοιαζαν µε ταξίδια σε µακρινές ηπείρους, που γίνονταν πάνω στην πιρόγα των νέων ελληνικών, ένα αγαπηµένο όχηµα. Τι παράπλευρα κέρδη συνέλεξα από την ανάγκη να µάθουν ελληνικά και την ιδέα που είχαµε εδώ στην Κυψέλη να τα διδάξουµε. Σαν να ξέπλυνα τις λέξεις σε νεροτριβή, να στέγνωσα στον ήλιο τα γράµµατα, να µοίρασα προίκες σε θυγατέρες και κτήµατα σε γιους.
Καλή επιτυχία Ντιάνα µου!
