Πριν από μερικά χρόνια, όταν υπηρετούσα ως πάρεδρος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.), εκφράσαμε δημόσια την επιστημονική διαφωνία μας σε μια πρόταση του υπουργείου Παιδείας. Ο τότε πρόεδρος του Π.Ι. μάς κάλεσε και μας είπε το ανήκουστο ότι «δεν έχουμε δικαίωμα να διαφωνούμε γιατί είμαστε υπάλληλοι του υπουργού». Αυτή η υπαλληλική νοοτροπία αποκαλύπτεται περίτρανα στη στάση του τμήματος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και στην περίπτωση του βιβλίου Ιστορίας. Ας θέσουμε μερικά απλά ερωτήματα. Είχε εγκρίνει το ίδιο τμήμα το βιβλίο στο σύνολό του πριν από ενάμιση χρόνο; Γιατί δεν είχε εντοπίσει προβλήματα ή λάθη, που εντόπισε η Ακαδημία Αθηνών ή άλλοι επιστήμονες; Γιατί, στη συνέχεια, δεν παρουσίασε ολοκληρωμένα την άποψή του για το περιεχόμενο και την παιδαγωγική καταλληλότητα του βιβλίου, αλλά αρκέστηκε να μεταβληθεί σε καταμετρητή των διορθώσεων της Ακαδημίας Αθηνών απαξιώνοντας τον επιστημονικό του ρόλο; Γιατί, τέλος, δεν υπερασπίστηκε τη βασική θέση του που διατυμπάνιζε επί ένα χρόνο, δηλαδή ότι το βιβλίο θα αξιολογηθεί από τους εκπαιδευτικούς με επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια;

Αν ένας κορυφαίος θεσμός της εκπαίδευσης δεν υπερασπίζεται όχι μόνο το έργο του αλλά και την επιστημονική και παιδαγωγική δεοντολογία, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και οι εκπρόσωποι μιας τέτοιας νοσηρής νοοτροπίας είναι καιρός να αποχωρήσουν σεβόμενοι τον θεσμό και την ιστορία του.

Ο Κώστας Αγγελάκος είναι επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και έχει διατελέσει πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Τελευταία Νέα