Το 1994, σε ανασκαφή στην οδό Πειραιώς, ήρθε στο φως μεγάλος ομαδικός τάφος που περιείχε εκατόν πενήντα σκελετούς, αμφοτέρων των φύλων. Ακόμα κι άμα δεν υπήρχε άλλη μέθοδος χρονολόγησης, θα ήταν μάλλον προφανές ότι επρόκειτο για νεκρούς τού τρομερού λοιμού, ο οποίος πλάκωσε στην Αθήνα στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου και αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού. Εάν ακολουθούσαμε ως μπούσουλα το κλασικό εγκληματολογικό ερώτημα «ποιος ωφελήθηκε;», οι υποψίες θα έπεφταν στη Σπάρτη, η οποία είδε τους εχθρούς της να αποδεκατίζονται «από φυσικά αίτια». Να στερούνται μεταξύ των άλλων τον χαρισματικό ηγέτη τους, τον Περικλή. Η σύγχρονη επιστήμη συνηγορεί προς αυτήν την εκδοχή. Η ασθένεια – που τα συμπτώματά της περιγράφει ο Θουκυδίδης, το δε βιολογικό της ίχνος ανιχνεύεται στα λείψανα – αποκαλύπτεται ως τυφοειδής πυρετός. Προερχόμενος από το μικρόβιο της σαλμονέλας. Βάσιμα φανταζόμαστε Σπαρτιάτες να μολύνουν την υδροδότηση των Αθηνών ρίχνοντας στις πηγές ψοφίμια. Ο ανορθόδοξος πόλεμος δεν αποτελεί πρόσφατη επινόηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ