Η συνέντευξή μας έγινε σε ένα διάλειμμα της καθημερινής μελέτης του. Την ώρα που μιλούσαμε στο τηλέφωνο μάλιστα ζήτησε ευγενικά «λίγο χρόνο για να τακτοποιήσει το βιολί». Η ερώτηση προέκυψε αβίαστα για το πόσο χρόνο αφιερώνει καθημερινά στη μουσική μελέτη. Το ίδιο αυθόρμητη ήταν και η απάντηση του Λεωνίδα Καβάκου: «Οχι αρκετό γιατί έχω πολλές υποχρεώσεις: την άλλη εβδομάδα αρχίζει η περιοδεία στην Ισπανία, ενώ υπάρχουν και άλλα πράγματα που τρέχουν, όπως η επικείμενη συναυλία με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Οταν περνούν οι μέρες χωρίς το βιολί, αρχίζω και δυστυχώ. Γι’ αυτό θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο. Οτι ακόμη και σήμερα η πιο ευτυχισμένη μου μέρα είναι μια μέρα ησυχίας στο σπίτι, όπου μπορώ να μελετήσω όσες ώρες θέλω χωρίς να έχω το άγχος να πάω πουθενά. Πιο νέος σταματούσα μόνο όταν πονούσε η πλάτη και δεν μπορούσα να συνεχίσω κρατώντας το βιολί. Τώρα πια δεν τα κάνω αυτά. Πρέπει κανείς να μάθει ν’ ακούει και το σώμα του. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να το κάνουμε από την παιδική ηλικία, αλλά η παιδεία μας είναι απαράδεκτη. Τώρα η νέα γενιά εξασκείται στο σώμα, αλλά ατροφεί στο πνεύμα. Δεν έχουμε βρει ακόμη την ισορροπία μας για να έχουμε αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι, «νους υγιής εν σώματι υγιεί»».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ