Τα χειρότερα της πανδημίας είναι πίσω μας. Τα σκληρά νούμερα με τα οποία τη μετρούσαμε επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση. Το ίδιο κάνουν, εξαιρετικά συγκρατημένα βέβαια, κι οι επιστήμονες. Ωστόσο, η εποχή των προκλήσεων δεν έχει παρέλθει. Αντίθετα, νέες εμφανίζονται. Ή μάλλον παλιές.

Στις περισσότερες δημοσκοπήσεις οι συμμετέχοντες αναφέρουν ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούν εκείνους και τη χώρα την πορεία της οικονομίας. Το αστυνομικό δελτίο, δυστυχώς, γίνεται μέρα με τη μέρα πλουσιότερο. Η κυβέρνηση, λοιπόν, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με το πεδίο που παραδοσιακά διαμορφώνει τις απόψεις της πλειονότητας των ψηφοφόρων πίσω από το παραβάν για τις συνολικές επιδόσεις μιας διακυβέρνησης: την καθημερινότητα.

Το στοίχημα της καθημερινότητας έχουν κληθεί να κερδίσουν όλοι οι κυβερνώντες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι εύκολο ή με σίγουρη απόδοση. Η παρούσα κυβέρνηση εκλέχθηκε με μια σειρά από αιτήματα πριν από σχεδόν δύο χρόνια: να ανατάξει την οικονομία, να εργαστεί για την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης, να δημιουργήσει πολλές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, να επαναφέρει το αίσθημα ασφάλειας στις γειτονιές.

Σε αυτά ο κορωνοϊός προσέθεσε και την καθολική απαίτηση για πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Η επιτακτική ανάγκη περιορισμού του ιού μπορεί να έστρεψε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αλλού τους προηγούμενους μήνες, μια και το σύνολό της αναγνώριζε το έκτακτο των συνθηκών. Τώρα, όμως, η ασφάλεια κι η οικονομία επιστρέφουν ως βασικά κριτήρια αξιολόγησης της κυβερνητικής προσπάθειας. Κι η εμπειρία των τελευταίων πολλών ετών έχει δείξει ότι μπορούν να αποδειχθούν κριτήρια εξίσου κρίσιμα με τη διαχείριση μιας υγειονομικής κρίσης.