Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Από ομιλία του Ρικ Πιτίνο σε συνέδριο: «Οι έλληνες αθλητές έχουν σπουδαία συμπεριφορά, ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης, ο Καλάθης, ο Μήτογλου, είναι υπέροχοι άνθρωποι. Γνώρισα τους γονείς τους, είναι ταπεινοί. Ανησυχώ για τις επόμενες γενιές, γιατί δεν βλέπω πολλά ταλέντα. Η αδυναμία του ελληνικού μπάσκετ είναι ότι πολλοί ατζέντηδες λένε στους παίκτες τους ότι είναι καλύτεροι απ' όσο νομίζουν. Οι νεαροί νομίζουν ότι είναι κάτι που δεν είναι. Σπανούλης και Διαμαντίδης δεν είχαν αυτό το πρόβλημα, τα κατάφεραν με τον παραδοσιακό τρόπο, το κέρδισαν με τη δουλειά τους».
Αν κάποιοι τον είχαν λησμονήσει γιατί δεν ευτύχησε να δρέψει δάφνες κατά το δεύτερο πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, ο Ρικ Πιτίνο θύμισε σε όλους ότι είναι εδώ! Και όχι μόνον αυτός, γιατί ποτέ δεν συμβαίνει αυτό... Πάντα συνοδεύεται από κοφτερές ατάκες που φανερώνουν ξεκάθαρα τα πιστεύω του.
Σαφώς και ο αμερικανός κόουτς δεν τα κάνει όλα τέλεια, κυρίως νοιάζεται για το επικοινωνιακό κομμάτι και εδώ είναι άφθαστος, αλλά για σταθείτε, πού έχει λάθος σε όσα είπε (μεταξύ άλλων); Είναι ψέματα ότι με το που βγαίνουν από το αβγό τους οι παίκτες, όχι μόνο του μπάσκετ αλλά και του ποδοσφαίρου, νοιάζονται να κάνουν μεταγραφή, να αποκτήσουν αυτοκίνητο, να διαχειριστούν λούσα και να κάνουν φιγούρα στις γυναίκες; Ας είμαστε ειλικρινείς. Ορισμένοι όντως είναι κάτι διαφορετικό, ενίοτε πολύ διαφορετικό σε σχέση με αυτό που πιστεύουν. Πετάνε στα σύννεφα και δυσκολεύονται να πετάξουν προς το καλάθι! Ζουν το όνειρό τους και στον ξύπνιο τους αδυνατούν να σταθούν σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ή να σημειώσουν γκολ. Κοινώς, τα θέλουν όλα και τα θέλουν αμέσως. Ιδού το μεγάλο λάθος. Το πρώτο. Το δεύτερο, αφήνουν τους ατζέντηδες να τους φουσκώνουν τα μυαλά και να διαφεντεύουν τις τύχες τους. Ενας αξιόλογος μάνατζερ είναι είτε ευλογία είτε κατάρα για έναν αθλητή. Γιατί το πρώτιστο που πρέπει να τον νοιάζει δεν είναι το χρήμα. Η βελτίωση του πελάτη απαιτείται να τον ενδιαφέρει. Ωστόσο, σε πλείστες περιπτώσεις λειτουργεί αντίστροφα και εδώ είναι το ζήτημα.
Ο Πιτίνο, για να πάω πάλι στον πολύπειρο τεχνικό, δεν αναφέρθηκε τυχαία και στα ονόματα των Σπανούλη και Διαμαντίδη. Οχι πως τότε δεν υπήρχαν μάνατζερ. Ωστόσο, η σχέση μάλλον ήταν στα σπάργανα ή οι δύο άσοι μπορούσαν να βάλουν μόνοι τους τα όρια. Κάπως έτσι, κοίταξαν τον εαυτό τους, αφοσιώθηκαν στη δουλειά, συγκεντρώθηκαν και κατάφεραν το ιδεατό αποτέλεσμα. Που δεν είναι η εκτόξευση των τραπεζικών τους λογαριασμών, μόνο. Αλλά η γενική παραδοχή από το σύνολο του κόσμου. Σαν να λέμε, αξία ανεκτίμητη!