Κατά την επέτειο του εορτασμού των διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 υφίσταται και πάλι μια δυναμική μεταβολή από πολιτισμική, πολιτική, κοινωνική, ιδεολογική και θρησκευτική σκοπιά τόσο στη Δύση, όσο και στην Ανατολή. Για μία ακόμη φορά η Ελλάδα ως σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών –  αλλά και ο ευρύτερος γεωγραφικός της χώρος των Βαλκανίων και της Μεσογείου – βρίσκεται στην καρδιά αυτών των αλλαγών. Στο πλαίσιο αυτό, όπως και κατά την Επανάσταση του 1821, ο ρόλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας καθίσταται και πάλι κεντρικός, τόσο ως θρησκευτικό βίωμα και σύνολο αξιών ζωής, όσο και ως παράγων πολιτιστικής ταυτότητας και ενότητας. Στη συγκυρία αυτή αξίζει τον κόπο όλοι μας να εξετάσουμε με νηφαλιότητα τον ρόλο της θρησκείας γενικότερα και της Ορθοδοξίας ειδικότερα έναντι του «άλλου», του κάθε εθνικά, θρησκευτικά και πολιτισμικά διαφορετικού, με την πρόθεση η συζήτηση αυτή να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός βιώσιμου μοντέλου συναντίληψης και ειρηνικής συνύπαρξης θρησκειών και πολιτισμών και τελικά ενός βιώσιμου κόσμου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή