Η οργή θα έπρεπε να κατευθύνεται προς τους δισεκατομμυριούχους. Κατευθύνεται όμως από αυτούς. Αντιμέτωπος με την ανισότητα και τον αποκλεισμό, τους χαμηλούς μισθούς και την εργασιακή ανασφάλεια, ο κόσμος έχει πειστεί από τις εφημερίδες των δισεκατομμυριούχων και από τα κόμματα που αυτοί οι δισεκατομμυριούχοι χρηματοδοτούν να ξεσπούν την οργή τους στους μετανάστες, τους μουσουλμάνους, την ΕΕ και άλλα «ξένα κέντρα». Από τον Λευκό Οίκο, από τον πύργο του στο Μανχάταν ή από το θέρετρό του στη Φλόριντα, ο Ντόναλντ Τραμπ τουιτάρει γεμάτος θυμό εναντίον των «ελίτ». Ο Ντόμινικ Κάμινγκς κάνει την ίδια δουλειά από το αρχοντικό του στο Ισλινγκτον ή από το οικογενειακό του αγρόκτημα στο Ντάραμ. Ασφαλώς ούτε ο ένας ούτε ο άλλος εννοούν τις πολιτικές και τις οικονομικές ελίτ. Εννοούν τους διανοουμένους: τους φοιτητές, τους δασκάλους, τους καθηγητές και κάθε ανεξάρτητη φωνή που αντιτίθεται στις πολιτικές τους. Ο αντιδιανοουμενισμός είναι αναδυόμενη δύναμη στην πολιτική.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή