Αν ρίξουμε μια ματιά στο πώς διαμορφώνονται οι καταστάσεις και τα δεδομένα στην Αγγλία και για τους μεγάλους του πρωταθλήματος, βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα πως η επόμενη σεζόν μπορεί να κρύβει ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα των τελευταίων χρόνων. Και παρά το γεγονός πως μοιάζει δεδομένο ότι η Λίβερπουλ θα ξεκινήσει από την pole position, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα μπορέσει να κάνει μια πορεία ανάλογη της φετινής, με τη μόλις μία ήττα και με τον… περίπατο που έκανε για την κατάκτηση του τίτλου.
Η Σίτι θα αντιδράσει, καθώς μόνο και μόνο ο εγωισμός του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν… σηκώνει να χάσει με κάτω τα χέρια για δεύτερη σερί σεζόν. Η Γιουνάιτεντ βρίσκεται ήδη στον δρόμο της επιστροφής της σε πιο υψηλό επίπεδο, αφομοιώνοντας σιγά – σιγά τα θέλω του προπονητή της και κοιτάζοντας στο πάνω ράφι για να ενισχυθεί, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Σάντσο. Η Τότεναμ με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο από το ξεκίνημα και με φρεσκάρισμα πιθανότατα θα είναι εντελώς διαφορετική και σίγουρα σε πιο βελτιωμένη έκδοση σε σχέση με φέτος.
Αλλά εκείνη που πραγματικά έχει εντυπωσιάσει έως τώρα είναι η Τσέλσι. Με κινήσεις στοχευμένες, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να την επαναφέρουν ακόμα και στη διεκδίκηση του τίτλου. Ο Λάμπαρντ ζήτησε και πήρε τον Βέρνερ, σέντερ φορ που ήθελε η μισή Ευρώπη. Ζήτησε και πήρε τον Ζίγες, ένα από τα μεγάλα αστέρια του Αγιαξ που είχε φτάσει μια ανάσα από τον τελικό. Εχει ήδη έναν κορμό που στα χέρια του δουλευταρά προπονητή της βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο.
Το κυριότερο; Εχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που της έλειπε στα μεγάλα παιχνίδια. Οπως στο πρόσφατο με τη Σίτι, που έβγαλε χαρακτήρα και κατάφερε να το κερδίσει ή στο ματς του Κυπέλλου με τη Λέστερ, που ναι μεν δεν ενθουσίασε, αλλά πήρε την… επαγγελματική νίκη που χρειαζόταν για να πάρω την πρόκριση. Η Τσέλσι μπορεί να αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη της επόμενης σεζόν, σε ένα πρωτάθλημα που οι συνθήκες διαμορφώνονται ιδανικά για τον θεατή της Premier League.
