Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Την ώρα κατά την οποία η χώρα μας έχει τους λιγότερους θανάτους σε όλη την Ευρώπη από τον φοβερό ιό Covid-19 και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την ταπεινότητά του στέλνει το μήνυμα, ότι αυτό το Πάσχα οι ναοί θα είναι κλειστοί, κάποιοι άλλοι υιοθετούν διαφορετικές επιλογές.
Ετσι στην Κέρκυρα η ανώτατη θρησκευτική αρχή τελεί κανονικά θρησκευτική λειτουργία, με την παρουσία μάλιστα εκπροσώπων της Δημοτικής Αρχής, αψηφώντας έτσι τις απαγορεύσεις οι οποίες αφορούν τους ναούς (αλλά και το άρθρο 285 του Ποινικού Κώδικα).
Ομως αυτό είναι ένα κακό παράδειγμα το οποίο είναι απαραίτητο τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας να μην υιοθετηθεί από άλλους ιερωμένους ή πιστούς, γιατί ο θάνατος παραμονεύει παντού!
Και μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο να τονιστεί ένα σημαντικό πράγμα: Δηλαδή, το Πάσχα τούτο το θρησκευτικό συναίσθημα πρέπει να βιωθεί ως ένα εσωτερικό (υπαρξιακό) βίωμα! Και μόνο!
Εξάλλου, ένα μεγάλο τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού και υπό κανονικές συνθήκες δεν συμμετέχει ενεργά στις δημόσιες πράξεις ή τελετές λατρείας. Ομως αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι έχει απωλέσει τη θεμελιώδη πίστη προς τον Θεό, όπως μας λέει χαρακτηριστικά και ο Colin Crouch («Η ήσυχη ήπειρος: Θρησκεία και πολιτική στην Ευρώπη»).
Επιπλέον, ο γνωστός ισπανός συγγραφέας Χουάν Αρίας τονίζει ότι η μεγάλη επανάσταση του Ιησού ήταν αυτή που έβαλε τέλος στους υπερβολικούς θρησκευτικούς τύπους και χάρισε στους ανθρώπους νέες πρωτόγνωρες ελευθερίες («Ιησούς, Ο μεγάλος άγνωστος»).
Τέλος ο Καρλ Γιουνγκ σημειώνει, ότι η θρησκευτική προσέγγιση εκφράζει αναμφισβήτητα ένα ιδεαλιστικό ή μεταφυσικό πνεύμα και έχει να κάνει με το ότι κάποιο μέρος του εγώ ή της ψυχής του ανθρώπου δεν υπόκειται στους νόμους του χώρου και του χρόνου!
Κατά συνέπεια το θρησκευτικό συναίσθημα μπορεί κάλλιστα να βιωθεί και χωρίς τη συμμετοχή στις δημόσιες λατρευτικές πρακτικές της οργανωμένης Εκκλησίας.
Ωστόσο, όσοι δεν ασπάζονται την παραπάνω τοποθέτηση ας σκεφθούν ένα πράγμα: Η αγάπη και η αλληλεγγύη προς τους συνανθρώπους (και ειδικά τους πιο αδύνατους) ήταν πάντοτε ένα βασικό στοιχείο της χριστιανικής κουλτούρας.
Αυτή ακριβώς η αγάπη επιβάλλει να μη προσέλθουν οι πιστοί στους ναούς (για να σωθούν οι ζωές των πιο ηλικιωμένων από τη διάχυση του θανατηφόρου ιού)!
Υπό αυτήν την έννοια τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας θα αντιμάχονται σκληρά δύο τάσεις: η τάση της ζωής και η τάση του θανάτου!
Ας δείξουμε λοιπόν με τις πράξεις μας, ότι θα νικήσει η τάση της ζωής! Οσοι θέλουν να παίξουν με τον θάνατο, ανοίγοντας τους ναούς στους πιστούς, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ kalfelis@law.auth.gr
