Ο άγνωστος Γλέζος

Δεν είναι πολλοί εκείνοι που περνούν στη σφαίρα του μύθου ενόσω είναι ακόμη ζωντανοί. Φυσικό επόμενο να ενεργοποιούν μια σειρά από δικά μας εξαρτημένα αντανακλαστικά, συχνά αντικρουόμενα: τον θαυμασμό ή τον φθόνο μας, την αδυναμία μας να τους δούμε πέρα από τον μύθο τους ή πέρα από τις προκαταλήψεις που τρέφουμε για τον κομματικό χώρο ή τις πολιτικές ιδέες που κατά καιρούς ενστερνίζονται. Αναντίρρητα ο Μανώλης Γλέζος συγκαταλεγόταν σε εκείνους τους λίγους και εκλεκτούς που, όσο σφράγισαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία με τις πράξεις τους, άλλο τόσο σφραγίστηκαν από αυτές. Οταν κατεβάζεις τη σβάστικα από την Ακρόπολη σε ηλικία δεκαεννέα χρονών, έχοντας πλήρη συνείδηση πως, έτσι και σε συλλάβουν, θα βρεις μαρτυρικό θάνατο και όταν, πριν κλείσεις τα σαράντα, είσαι ήδη… γραμματόσημο στη Σοβιετική Ενωση, καταδικασμένος την ίδια περίοδο στην πατρίδα σου σε πέντε χρόνια φυλάκισης ως συνεργός σε δίκτυο κατασκοπείας και ταυτοχρόνως βουλευτής της ΕΔΑ, ενώ πολλές φορές κατά την ενδιάμεση εικοσαετία έχεις φλερτάρει με το εκτελεστικό απόσπασμα κι έχουν μεσολαβήσει για να σε σώσουν από τον Σαρλ ντε Γκωλ έως τον Αλμπέρ Καμύ… ε, τότε δικαιούσαι να αντιμετωπίζεις κάθε διαβολή εναντίον σου με ένα μειλίχιο συγκαταβατικό μειδίαμα· κανένα κύμα λάσπης, καμία επίθεση χολής και καμία επίδειξη μικροπρέπειας δεν μπορεί πλέον να σε αγγίξει.