Το φθινόπωρο του Τέλλου Αγρα

Ολα ξεκίνησαν από μία άσκηση για τη Β’ Δημοτικού: λέξεις και προτάσεις που ταιριάζουν με το φθινόπωρο. Ποιο φθινόπωρο, αλήθεια; Εκείνο που γνωρίζουμε μέσα από τα αναγνωστικά βιβλία ή εκείνο που ζούμε στις μέρες του ημιτροπικού κλίματος; Στις σχολικές εκδόσεις τα πρωτοβρόχια πέφτουν νωρίς, ενώ στην πραγματικότητα το καλοκαίρι διανύει τη σιωπηρή παράτασή του. Στις πρώτες οι μαθητές φορούν από τώρα αδιάβροχο, ενώ στην πραγματικότητα το πολύ «να αλλάζει ο καιρός διαθέσεις». Από έναν παράδοξο συνειρμό, πάντως, η αναζήτηση έφτασε ως τα ράφια της βιβλιοθήκης, εκεί όπου έστεκε – στριμωγμένο ομολογώ – το τομίδιο «Το φθινόπωρο στην αγορά» του Τέλλου Αγρα, το οποίο κυκλοφόρησε το 2017 από το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Αντί ευχών). Εκεί όπου ο σημαντικός κριτικός, ποιητής και πεζογράφος χρησιμοποιεί μια επίσκεψη με την ανθρωπόμορφη εποχή σε σάτιρα εναντίον όσων «εμπλέκονται στην παραγωγή και την πρόσληψη της λογοτεχνίας», όπως σημειώνει η Θάλεια Ιερωνυμάκη στο Υστερόγραφο. Αξίζει η αρχή, αφού φτάσαμε ως τη βιβλιοθήκη: «Πήρα το φθινόπωρο απ’ το χέρι και πήγαμε στην αγορά, να του πάρω ένα καινούριο Επίθετο. Στην αγορά της Μνήμης, των Λεξικών, των Γλωσσαρίων… Αυτά που φορεί έχουν πια ολότελά παλιώσει. Τρόμαξα να του εύρω κάποιο παρουσιάσιμο, να μπορέσει να έρθει μαζί μου. Αλλά πού να βάλει πια εκείνα τα παλιά τα κουρέλια του, τα κίτρινα, τα τιποτένια! Αν δεν βρεθεί κάποιο καινούριο, θαρρώ πως θ’ απομείνει πια ολότελα γυμνό, μόνο με τον ίδιο, τον εαυτό του.