Η πολιτική ομάδα που, μέχρι στιγμής, επωφελείται από τα κοινωνικά και οικονομικά ρήγματα που επέφεραν η παγκοσμιοποίηση και οι τεχνολογικές αλλαγές είναι οι δεξιοί λαϊκιστές. Πολιτικοί όπως ο Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ, ο Βίκτορ Ορμπαν στην Ουγγαρία και ο Ζαΐρ Μπολσονάρο στη Βραζιλία έφθασαν στην εξουσία εκμεταλλευόμενοι την αυξανόμενη οργή εναντίον του κατεστημένου και των πολιτικών ελίτ, καθώς και τις υποβόσκουσες εθνικιστικές τάσεις.Τα αριστερά και προοδευτικά στοιχεία δείχνουν αδύναμα, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στη μείωση της δύναμης των συνδικάτων που, ιστορικά, αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά των αριστερών και σοσιαλιστικών κινημάτων. Ομως ιδεολογικές μετατοπίσεις έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους. Καθώς τα κόμματα της Αριστεράς έγιναν πιο εξαρτημένα από τις μορφωμένες ελίτ αντί της εργατικής τάξης, οι πολιτικές τους ιδέες ευθυγραμμίστηκαν περισσότερο με τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι λύσεις που προτείνουν τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα παραμένουν έτσι ανάλογα περιορισμένες: περισσότερες δαπάνες για την εκπαίδευση, πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας, λίγο πιο προοδευτικές προτάσεις για τη φορολογία και σχεδόν τίποτα άλλο. Το πρόγραμμα της Αριστεράς αφορούσε περισσότερο μικρές αλλαγές στο υπάρχον σύστημα και όχι την αντιμετώπιση των σημαντικών πηγών των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ανισοτήτων.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να προχωρήσουμε στην παραγωγική επανενσωμάτωση της εσωτερικής οικονομίας. Μεγάλες εταιρείες παίζουν εδώ έναν κρίσιμο ρόλο. Πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι επιτυχίες τους εξαρτώνται από τα δημόσια αγαθά που παρέχει η κυβέρνηση – από τον νόμο και την τάξη και τους κανόνες πνευματικών δικαιωμάτων έως τις υποδομές και τη δημόσια επένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη. Οι εταιρείες με τη σειρά τους θα πρέπει να επενδύσουν στις τοπικές κοινωνίες και στην εργατική δύναμη.

Μέχρι τώρα οι νέες τεχνολογίες, όπως η αυτοματοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη, κυρίως αντικαθιστούσαν εργαζομένους. Πλέον οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προωθούν τεχνολογία που αυξάνει τις ευκαιρίες για εργασία, ιδιαίτερα ανειδίκευτων εργαζομένων. Το Δημοκρατικό Κόμμα θα αντιμετωπίσει ένα κρίσιμο τεστ στις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, που απέχουν πλέον λιγότερο από δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, έχει μια επιλογή να κάνει. Θα παραμείνει το κόμμα που απλώς θα προσπαθεί να καλλωπίσει ένα άδικο οικονομικό σύστημα; Ή θα έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει την άδικη ανισότητα στη ρίζα της;