Πρεμιέρα για τους ομίλους των ευρωπαϊκών Κυπέλλων με αυξημένο – όπως αναμενόταν – κύκλο εργασιών (δηλαδή έσοδα) τόσο για τις συμμετέχουσες ομάδες όσο, ασφαλώς, και για την UEFA. Οσοι ασχολούνται με το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γνωρίζουν πια πολύ καλά ότι τόσο η UEFA όσο και η FIFA έχουν πάψει προ πολλού να αποτελούν απλούς διοργανωτές και έχουν μετεξελιχθεί σε χρηματοοικονομικά ιδρύματα που διαπραγματεύονται και διαχειρίζονται τεράστια χρηματικά κεφάλαια. Η δουλειά τους είναι να ανιχνεύουν οικονομικά οφέλη όπου αυτά μπορεί να βρίσκονται, αδιαφορώντας για την πρόοδο καθαυτό του ποδοσφαίρου ως αθλήματος.

Τελευταία ιδέα για τους τεχνοκράτες της UEFA ήταν οι ομάδες που καταλήγουν από νωρίς στα «αζήτητα» των ευρωπαϊκών Κυπέλλων. Με λίγα λόγια, οι σύλλογοι που προέρχονται από υπανάπτυκτες ποδοσφαιρικά χώρες και αποκλείονται από τα ευρωπαϊκά Κύπελλα πριν τελειώσει ο Αύγουστος.

Ηδη από το 2015 είχε γίνει γνωστή η πρόθεση των ανθρώπων της UEFA να διερευνήσουν τα περιθώρια δημιουργίας μιας τρίτης ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης που θα κλείνει στην αγκαλιά της όλες τις ομάδες που δεν κατάφεραν να προκριθούν στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Η ιδέα είχε γίνει δεκτή με θετικά σχόλια στη σύνοδο των εκπροσώπων των 54 κρατών-μελών της UEFA στη Μάλτα, αλλά τελικά το ερώτημα που τέθηκε σχεδόν αμέσως ήταν πόσα χρήματα θα μπορούσε να φέρει ένα Κύπελλο με συμμετέχουσες ομάδες όπως η Βαλούρ, η Κρουσέιντερς ή η Κορκ Σίτι.

Την εβδομάδα που πέρασε το θέμα της τρίτης ευρωπαϊκής διοργάνωσης ήρθε ξανά στην επιφάνεια με νέα σχετική ανακοίνωση της UEFA, μόνο που αυτή τη φορά οι πληροφορίες έλεγαν ότι ο αριθμός των ομάδων που θα εμπλακούν συνολικά και στις τρεις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν θα ξεπερνούν τις 96 – δηλαδή όσες είναι και σήμερα -, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει ότι η φάση των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ θα περιλαμβάνει 32 ομάδες από 48 που είναι τώρα, με τις υπόλοιπες 16 να μεταπηδούν στη νέα διοργάνωση.

Διασπορά ενδιαφέροντος

Τι προσπαθεί να κάνει η UEFA με όλες αυτές τις προσθαφαιρέσεις; Είναι μάλλον προφανές: Επιδιώκει να διασπείρει το ενδιαφέρον του φίλαθλου κοινού και κατά συνέπεια το ενδιαφέρον της τηλεόρασης ώστε να προσελκυστούν νέοι χορηγοί. Ποιοι θα είναι αυτοί, αφού ήδη οι κολοσσιαίες πολυεθνικές έχουν πιάσει στασίδι στο Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ; Μα προφανώς οι εταιρείες που δεν έχουν ανάλογες οικονομικές δυνατότητες. Θα έχουν την ευκαιρία να διαφημιστούν σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση με το κύρος της UEFA και θα μπουν και αυτές στον χρυσό ποδοσφαιρικό χάρτη.

Κοινός παρονομαστής λοιπόν, της «ανάπτυξης» του ποδοσφαίρου όπως την εννοούν οι Αρχές δεν είναι ακριβώς το άθλημα, αλλά τα κέρδη που αυτό μπορεί να αποφέρει στις διοικητικές κεφαλές. Φυσικά, αυτό που παραβλέπουν(;) στη Νιόν είναι ότι η υπερπροσφορά φέρνει χαμηλή ζήτηση και γίνεται ασύμφορη ακόμα και για τους μικρούς. Σε κάθε περίπτωση, η αγορά θα δώσει και εδώ τις απαντήσεις.