Ξύλο και βασανιστήρια ήταν η πρακτική των μελών της συμμορίας που ανάγκαζαν μαθητές να πωλούν ναρκωτικά ακόμη και μέσα στα σχολεία.
Αν δεν το έκαναν, τους περίμεναν τιμωρίες και βασανιστήρια. Οι εικόνες που έχουν καταγραφεί σε βίντεο σοκάρουν. Στα πλάνα φαίνεται ένας από τους ανήλικους, άλλοτε να τρώει ξύλο, άλλες φορές να γονατίζει και άλλες τον αναγκάζουν να καπνίσει. Οι «εγκέφαλοι» του κυκλώματος χαρακτηρίζονταν βίαιοι και σκληροτράχηλοι.
Χαρακτηριστικές είναι οι συνομιλίες που κατέγραψαν οι Αρχές:
Αρχηγικό μέλος: Έλα… Τι μου το κλείνεις εμένα στη μάπα μην σε…
Μαθητής: Κατά λάθος το έκανα.
Αρχηγικό μέλος: Γ… το σπίτι σου μ…. Πού είσαι;
Μαθητής: Σχολείο.
Αρχηγός: Ρε βλάκα, θα σου γ… το σπίτι ρε βλάκα. Σου έχω πει εγώ πότε μ… Μη σου…».
Οι ανήλικοι προωθούσαν κάνναβη αλλά και κοκαΐνη, κυρίως στη Νέα Φιλαδέλφεια, τη Νέα Χαλκηδόνα και τα Άνω Πατήσια. Αρχηγός και υπαρχηγός έσβηναν τσιγάρα στο σώμα των ανηλίκων, όταν δεν ακολουθούσαν τους κανόνες πειθαρχίας.
Σε άλλες συνομιλίες καταγράφονται οδηγίες για συναλλαγές και σε άλλες ακόμη και απειλές προς έναν ανήλικο από τον αρχηγό, για χρήματα που φέρεται να τους χρωστούσε, απειλώντας τον με ξυλοδαρμό.
Αρχηγικό μέλος: Πού είσαι;
Μαθητής: Σχολείο.
Αρχηγικό μέλος: Ωραία, χωρίς πολλά-πολλά. Mην με ζαλίζεις με τα “έχω σχολείο, έχω το ένα, έχω το άλλο”. Πηδάς τα κάγκελα, πας παίρνεις “ένα λεπτάκι”, τσακίζεσαι και τα φέρνεις εκεί στην πλατεία πίσω από τον πατέρα σου.
Μαθητής: Σε πόση ώρα;
Αρχηγικό μέλος: Σε μαξ πέντε λεπτά να είσαι εκεί, γιατί αν δεν είσαι σε πέντε λεπτά, σου ορκίζομαι θα φας πολύ ξύλο μπρο.
Οι Αρχές έκαναν έφοδο σε σπίτια, αλλά και σχολεία και εντόπισαν ποσότητες κοκαΐνης και κάνναβης, επιμελώς κρυμμένες σε τάπερ, ακόμη και σε κρύπτη στον τοίχο, ζυγαριές ακριβείας και πλήθος κινητών τηλεφώνων. Οι Αρχές συνέλαβαν δώδεκα άτομα, μεταξύ αυτών έξι μαθητές.
«Δεν είχα την παραμικρή ιδέα»
Η μητέρα ενός 16χρονου μιλώντας στην εκπομπή Live News είπε: «Δεν είχα την παραμικρή ιδέα, ήξερα και νόμιζα ότι δουλεύει ντελίβερι. Η Αστυνομία με ενημέρωσε και εγώ το μόνο που είχα δει, είχα παρατηρήσει, ήταν μία περίεργη συμπεριφορά. Αντιδρούσε σε οποιοδήποτε θέμα. Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις, ας πούμε, στο παιδί. Τον έβλεπα τον τελευταίο μήνα κουρασμένο και με κάποια σημάδια. Όσο περνούσε ο καιρός, τον έβλεπα και πιο άσχημα, τον πίεσα για να μου μιλήσει, αλλά η αλήθεια είναι, ότι δεν μου μιλούσε, δεν έλεγε τίποτα.
Τώρα τελευταία άρχισε να ανοίγεται και μου είπε, ότι κάθε φορά που δεν έκανε ό,τι ακριβώς του έλεγαν, τότε του την έστηναν κάτω από το σπίτι, μόλις γυρνούσε από τη δουλειά του. Μου είπε, ότι ήταν τρία άτομα και τον χτυπούσαν. Ο ένας εξ’ αυτών του έσβηνε μάλιστα, μου είπε το παιδί και τσιγάρα στην πλάτη, στο πόδι και στην κοιλιά του και του λέγανε, τον ρωτούσαν “θα το ξανακάνεις;”.
Παραλίγο να μπλέξουν και τον ανιψιό μου. Ήθελε να βγάζει τα έξοδα του το παλικάρι, το παιδί ήθελε να βγάζει τα έξοδα του, γιατί εμείς δεν μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε οικονομικά, φυσικά και εγώ αν το ήξερα, ότι θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη, δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να τον αφήναμε έτσι. Το ξύλο που έφαγε το παιδί μου, να το πληρώσουν οι άνθρωποι αυτοί που το χτύπαγαν».
