Αναζήτηση
Η 62χρονη είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της McKissack & McKissack, της εταιρείας διαχείρισης και σχεδιασμού κατασκευών με έδρα την Ουάσιγκτον, πίσω από μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα κτίρια του σήμερα – από την κατασκευή του Μουσείου Αφροαμερικανικής Ιστορίας και Πολιτισμού Smithsonian μέχρι την επισκευή των Μνημείων του Αβραάμ Λίνκολν και Τόμας Τζέφερσον.
Η κληρονομιά της εταιρείας χρονολογείται από τον προ-προπάππο της Μόουζες, έναν έμπειρο κατασκευαστή τούβλων που αρχικά ήρθε στις ΗΠΑ ως σκλάβος το 1790. Οι δεξιότητές του μεταβιβάστηκαν και καλλιεργήθηκαν από γενιά σε γενιά, ωθώντας δύο από τους εγγονούς του να δημιουργήσουν μια κατασκευή εταιρεία στο Τενεσί, που ονομάζεται επίσης McKissack & McKissack.
Αυτή η εταιρεία παραμένει στην οικογένεια, που τώρα εδρεύει στη Νέα Υόρκη και διευθύνεται από τη δίδυμη αδερφή της ΜακΚίσακ, Σέριλ.
Ο προπάτορας Μόουζες ΜακΚίσακ
Ελάχιστες γυναίκες στις κατασκευές, ακόμη λιγότερες μαύρες
Με κίνητρο την επιθυμία να τα καταφέρει μόνη της και να δει περισσότερες μαύρες γυναίκες CEOs στον κατασκευαστικό κλάδο, η ΜακΚίσακ απέσυρε $1.000 από τον λογαριασμό της και ίδρυσε την εταιρεία της το 1990. Σήμερα, αποφέρει μεταξύ $25 και 30 εκατομμυρίων ετησίως, σύμφωνα με έγγραφα που εξετάστηκαν από το CNBC, και διαχειρίζεται έργα 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων με γραφεία στο Σικάγο, το Ντάλας, το Λος Άντζελες και τη Βαλτιμόρη.
«Θυμάμαι στο πανεπιστήμιο, πιθανότατα υπήρχαν τρεις γυναίκες στην τάξη μου, και η δίδυμη αδερφή μου ήταν μία από αυτές. Επομένως, είναι πολύ σπάνιο οι γυναίκες να συμμετέχουν σε αυτόν τον κλάδο, αλλά εμείς διαπρέπουμε», λέει η ΜακΚίσακ.
Η ΜακΚίσακ παράτησε μια δουλειά μηχανικού με εξαψήφιο μισθό για να ξεκινήσει την εταιρεία της και γρήγορα έμαθε ότι ακόμη και με πτυχίο πολιτικού μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Howard και σχετική εργασιακή εμπειρία, η προσέλκυση πελατών ήταν δύσκολη.
Παρουσίαζε διαφάνειες της δουλειάς που είχε κάνει για τα μέλη της οικογένειας για να βοηθήσει στο πλασάρισμα του ταλέντου της. Έβαλε μια αγγελία στην Washington Post και προσέλαβε έναν υπάλληλο.
Οι αδερφές ΜακΚίσακ με τον πατέρα τους
“Οι τράπεζες δεν πίστευαν σε μένα”
«Ήταν μια στο σφυρί και μια στο πέταλο γιατί δεν είχα τράπεζα που να πίστευε σε μένα», λέει η ΜακΚίσακ. «Μου πήρε πέντε χρόνια για να αποκτήσω το πρώτο πιστωτικό όριο των 10.000 δολαρίων. Πήγα πιθανώς σε 11 τράπεζες που μου είπαν «όχι»… [αλλά] είχα αυτό το φλέγον πάθος μέσα μου που έπρεπε απλώς να το πραγματοποιήσω και θα μου βγήκε».
Χρησιμοποίησε τις δεξιότητές της στη δικτύωση για να φέρει το πρώτο έργο της εταιρείας της: να κάνει εσωτερικές εργασίες στο πανεπιστήμιο απ’ όπου αποφόιτησε. Αυτή και ο μόνος υπάλληλος της έκαναν όλη τη δουλειά μόνοι τους, με την ΜακΚίσακ να εργάζεται 80 ώρες την εβδομάδα, λέει.
Η μια επιτυχημένη δουλειά οδήγησε σε μια άλλη και η ΜακΚίσακ δημιούργησε ένα χαρτοφυλάκιο εργασίας για να δείχνει σε υποψήφιους πελάτες. Έκανε αίτηση για θέσεις εργασίας ως ομοσπονδιακή εργολάβος, καταφέρνοντας να εργαστεί σε κατασκευαστικά έργα στον Λευκό Οίκο και στο κτίριο του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ. Ακολούθησαν μεγαλύτερα ομοσπονδιακά έργα.
Η ΜακΚίσακ πληρώθηκε μόνο 7.200 δολάρια τον πρώτο της χρόνο στην επιχείρηση, λέει. Το δεύτερο της, 18.000 δολάρια. Τελικά πλήρωσε στον εαυτό της έναν μισθό 100.000 δολαρίων μετά από περίπου δέκα χρόνια, προσθέτει, δίνοντας προτεραιότητα στην πληρωμή των υπαλλήλων της. 
«Δεν θα τα έχω καταφέρει μέχρι να τα καταφέρουν περισσότεροι μαύροι»
Η παγκόσμια κατασκευαστική βιομηχανία προβλέπεται να ανέλθει σε 13,9 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2037, σύμφωνα με μια έκθεση του 2023 από την εταιρεία έρευνας αγοράς Oxford Economics. Ωστόσο, οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν μόνο το 1,4% των CEO των κατασκευών παγκοσμίως και οι μαύρες γυναίκες αντιπροσωπεύουν ένα κλάσμα αυτού.
Παρά τα πανομοιότυπα ονόματα εταιρειών, η ΜακΚίσακ και η αδερφή της διατηρούν όντως ξεχωριστές επιχειρήσεις, αλλά έχουν συνεργαστεί σε πολλά έργα.
Ένα σύστημα στήριξης είναι ανύπαρκτο για στελέχη κατασκευών που είναι μαύροι ή γυναίκες, κυρίως επειδή υπάρχουν τόσοι στοτ κλάδο, λέει η ΜακΚίσακ. Πέρυσι, ίδρυσε την AEC Unites, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που παρέχει επαγγελματικές ευκαιρίες σε μαύρα ταλέντα στην αρχιτεκτονική, τη μηχανική και την κατασκευαστική βιομηχανία.
«Δεν θα τα έχω καταφέρει μέχρι να τα καταφέρουν περισσότεροι μαύροι και περισσότερες γυναίκες», λέει, προσθέτοντας: «Όταν περισσότεροι άνθρωποι που μοιάζουν με εμένα είναι στη βιομηχανία και κυριαρχούν σε μέρη αυτής της βιομηχανίας, τότε μπορώ να χαλαρώσω και να πω, «Τα καταφέραμε»».
Μία από αυτές, ελπίζει, να είναι η κόρη της — μια φοιτήτρια βιο-κατασκευαστικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης που θα μπορούσε να γίνει η έκτη γενιά ΜακΚίσακ στον κατασκευαστικό κλάδο.
Πηγή: ΟΤ
